De vrouw met de zeis

Iedere sporter kent de man met de hamer.

Iedere sporter probeert ook om de man met de hamer te ontlopen. Dat geldt in nog sterkere mate voor de man met de zeis.

Sterker nog, ook iedere niet-sporter doet hier volop aan mee.

Gisterenavond leerde ik een variant hierop kennen.  Mijn vrouw kwam met een zeis van de volkstuin aangefietst. Zij wilde het gras in onze tuin op ouderwetse wijze maaien.

Dat deed zij ook, toen ik vanmorgen aan de vierde etappe van de Online Leiden Marathon was begonnen, keurig verdeeld over 2 niet-geregistreerde lopen en 2 wel geregistreerde.
Gelukkig is mijn vrouw een mild mens. Zodoende joeg zij niemand de stuipen op het lijf, toen zij met de zeis in haar hand op de fiets stapte.

Denk echter niet, dat mijn vrouw niks aan de zeis had. Een ouderwetse jute zak voorkwam ongelukken.

We fietsten naar mijn schoonouders, waar we allerhande klussen in de tuin deden. Daarbij hadden we de gebruikelijke rolverdeling. Ada deed met haar groene vingers het werk, waarbij inzicht vereist was, ik het werk, waar weinig fout bij kon gaan. In deze warme droge periode hield dat in, dat ik wel een dertigtal gieters vol water over allerhande planten heb uitgegoten.

In de schaduw van een boom aten we op deze eerste zomerse dag in de tuin champignon-aspergesoep en ons eigen brood op. Op gepaste afstand uiteraard. Na 5 uur tuinwerk fietsten we om half 4 naar onze eigen tuin. Mijn vrouw uiteraard met de zeis. Ze leverde deze af bij de rechtmatige eigenaar, een medetuinier.

Ook hier hielden we de perfecte rolverdeling aan. Zodoende liep ik 2 uur met een gieter water zo ongeveer de hele tuin door planten van water te voorzien, terwijl mijn vrouw met de planten in de weer was.

Om half 7 zat het tuinwerk er op. Maar geheel in stijl aten Ada en ik op deze Hemelvaartsdag 's avonds in de tuin achter ons huis.