Het orakel van de Bosnimf

Vandaag ben ik tweemaal naar de volkstuin gefietst. Eerst om de door Ada gisteren uitgepote planten water te geven. Met het oog op de aanwezige slakken kun je dat het beste 's ochtends doen.
Vanmiddag mocht ik mij letterlijk en figuurlijk buigen over het aardbeienbed. Mijn vrouw had me gevraagd, of ik deze onkruidvrij wilde maken, zodat de nu nog witte aardbeien door het zonlicht sneller konden rijpen. Ik voldeed volgaarne aan haar verzoek.

Vanmorgen werd in "Vroege vogels" uitgebreid aandacht besteed aan "Het orakel van de Bosnimf".

De titel van dit boek van professor Hans van Dyck haalde bij mij een hoop herinneringen naar boven. Ik weet niet, hoe het bij u is, maar bij ons thuis zijn bosnimfen geen dagelijkse gespreksstof.

De term bracht me een kleine halve eeuw terug in de tijd. In de HAVO-top van Pedagogische Academie "De la Salle" in Heemstede had ik de eerste de beste dag al een bijnaam te pakken. De leraar Nederlands las de namen voor om ons te leren kennen. Bij mij las hij "Beer Breed". De rest van mijn tijd op HAVO en Pedagogische Academie werd ik "Beer" genoemd.
Nu was klas 4C wel een heel bijzondere klas. Het gehalte aan kleurrijke personen was bijzonder hoog. Voor het eerst en het laatst in mijn schoolloopbaan viel ik eigenlijk niet eens zo erg op. Terwijl ik toch gewoon "mezelf" was!
Doordat vrijwel alle kleurrijke klasgenoten bleven zitten, kwam mijn talent toch weer boven drijven....
In 5A zat ik goeddeels in dezelfde klas met Gieny van Lierop, met wie ik een jaar eerder slechts enkele vakken tegelijkertijd had. Tijdens de schoolreis naar Londen trokken we veel met elkaar op.

In de eerste klas van de P.A. hadden we allemaal hetzelfde pakket. Bij muziek kon Gieny, type het mooiste meisje van de klas, laten horen, dat ze zeer hoog  zuiver kon zingen. De muziekdocent zei: "Je lijkt wel een bosnimf!"

Op dat moment was goedlachse Gieny ook voorzien van een bijnaam. Ik kon daar slechts één schooljaar getuige van zijn, daar mijn pedagogiedocenten mijn vaardigheden op dat vlak voorzagen van de titel: "Functie elders".

Ik verloor de meeste klasgenoten uit die tijd uit het oog. Bij schoolreünies liepen we elkaar weer tegen het lijf en dan was het gezellig als vanouds.
Op 11 mei 1998 stond er een uitgebreid interview met Gieny van Lierop in het Leidsch Dagblad.  De kop was onheilspellend: "Diagnose borstkanker: de wereld van een vrouw stort in."
En dat klopte ook. Nog geen jaar later was ik aanwezig bij haar begrafenis in Nieuwkoop. Aan de oevers van de Nieuwkoopse plassen, waar ik diverse keren met veel plezier heb geschaatst.
Tijdens de uitvaartdienst van deze slechts 42 jaar jonge vrouw werd een opgenomen lied van haar een paar keer gedraaid. Kippenvel!

Daar de stem van de winnares van het Eurovisie songfestival van 1996 erg veel weg heeft van die van een zingende Gieny, moet ik als ik "The Voice" van  de Ierse Eimear Quinn hoor, met weemoed terugdenken aan de Bosnimf!
Bosnimf, zing daarboven lekker door.