Valkenburgse zwemloop

Afgelopen week kreeg ik een mailtje van de Wassenaarse zwemloop, die op 26 augustus weer georganiseerd gaat worden. Ondanks een ooit behaalde bronzen medaille zal ik dit jaar niet deelnemen.

Gisterenavond had ik met mijn vrouw afgesproken om in het Valkenburgse meer te gaan zwemmen. Zij zou er op de fiets heengaan, ik lopend. Om 7 uur liep ik er met een kleine omweg via IJsbaan naar toe.

Op de Rijndijk werd ik ingehaald door Ada, die vooruit reed. Toen ik aankwam stond zij op het punt om te gaan zwemmen. 

Eenmaal te water viel het toch wel tegen: "Het water is kouder dan deze week. Door het lopen ben je behoorlijk warm. Als ik jou was, zou ik het niet doen."
Eenieder die me kent weet, dat ik altijd blindelings doe wat mijn vrouw zegt....

Dinsdag krijg ik mijn tweede prik en derhalve wilde ik geen risico nemen om voor die tijd verkouden te worden door toch te gaan zwemmen.

In plaats ervan deed ik alle droogtrainoefeningen, die ik maandagavond bij de strandtraining van de IJVL wil geven. Als dit geen gedegen voorbereiding is?
Terwijl mijn bikkel zich afdroogde en omkleedde, liep ik met een kleine omweg naar huis toe, waar ik na 7 kilometer hardlopen na mijn vrouw onder de douche stapte. Daarna ontbeten we samen.
Mijn vrouw werkte vanmorgen in onze achtertuin, terwijl ik de fruitvoorraad aanvulde bij "Odin".
Na de lunch vertrokken we samen naar de volkstuin, waar ik me bezig hield met het plukken van aardbeien en frambozen.

Na het oogsten gaf ik de planten in de kas water, waarna we thee konden drinken. Het was de hele dag al bewolkt, maar nu begon het licht te regenen. Daar trokken de bijen en hommels zich niets van aan. Ze vlogen af en aan naar het vingerhoedskruid op de tuin.


Ook op een klein stukje tuin sta je soms verbaasd over de biodiversiteit.