De terugkeer van de "Krasse knarren"

Het was vanmorgen op de eerste training van de "Krasse knarren" in de Leidse IJshal drukker dan vorig seizoen.  De verklaring was heel simpel. Er waren aardig wat schaatsers, die ik anderhalf jaar geleden voor het laatst gezien had. Hun terugkeer verklaarde de opkomst van zo'n 25 schaatsers.

Na afscheid genomen te hebben van mijn vrouw en onze kleinzoon, die 2 nachtjes bij opa en oma had gelogeerd, fietste ik naar de Vondellaan voor de gebruikelijke serie van 125 rondjes, waarvan ik het blok van 25 rondjes voor mijn rekening nam. 
Het tempo lag op een enkel blok na, toen er rondenlang 27 kilometer per uur gereden werd, op een gemiddelde van 24 tot 25 in het uur. Hard zat. Zeker voor hen, die er door corona een jaar uit geweest waren.

Na anderhalf uur schaatsen ging de helft van de "Krasse knarren" naar boven om gezellig bij te kunnen praten bij de koffie, thee en warme chocolademelk. Dit was een hele verbetering ten opzichte van vorig seizoen, want toen ik de kantine geen dag open geweest!
De terugkeer van de "Krasse knarren" was dan ook zeer welkom voor de beheerder van de kantine.
De terugkeer naar huis verliep droog, maar het begon wel te betrekken. Thuis liep ik een rondje van 5 kilometer langs de rand van de Stevenshof, door park "Ter Wadding" en over de Rijndijk. De voorlaatste loop in aanloop naar de Marathon van Leiden aanstaande zondag.
Na de lunch ging mijn vrouw naar haar ouders en ik naar de volkstuin om frambozen en tomaten te plukken. Een natte klus, want het regende behoorlijk hard.

Niet alleen de "Krasse knarren" keerden terug, maar ook het herfstweer....