Schaatsen met een gieter

Bij het ontwaken voelde ik pijn in mijn linkerkuit. Met het oog op de marathon van Leiden had ik vandaag een looptraining gepland, maar het leek me verstandiger om deze maar te schrappen. Ik ga zo langzamerhand de rustfase in.

Na het ontbijt fietste ik naar de Vondellaan, waar ik in de Leidse IJshal weer schaatsend met de trekker in de weer zou gaan om de boarding droog te maken.

Ik begon maar met de rotste hoek: de onderkant van de ijzeren trap. Dit moest heel secuur, want als je even niet oplette, kreeg je een soort koude douche over je heen.
IJsmeester Jan van Rijn dweilde ondertussen de binnen- en de buitenbaan. Daarna mat hij het ijs op. Op de buitenbaan was het in het midden 4 centimeter dik, aan de rand bij de buitenboarding was het maar 2 centimeter. 
Daar je met spuiten met de brandslang weer veel vocht in de IJshal brengt, kozen we voor de gieter. Met een brandslang vulde ik een gieter tientallen malen en schaatste er mee heen en weer om telkens een stukje verder water op het ijs te gieten.

Gelukkig was ik zeer ervaren. Op de volkstuin het ik dit werk reeds vele malen gedaan, maar schaatsen met een gieter is toch een andere tak van sport. Het wordt pas populair, als het een Olympische discipline wordt. 

Ik heb nog niet vernomen, of dat bij de Olympische Winterspelen van Beijing in februari 2022 het geval zal zijn, maar mocht dat onverhoopt geschieden, dan heb ik alvast een onoverbrugbare voorsprong bij het schaatsen met een gieter....