Waddenfietstocht

Nadat het vorige week door verstoord treinverkeer was uitgesteld, kreeg ik vandaag bezoek van Mari en Eva van de Luchtfietsers. In de zomer van 2023 wordt de Waddenfietstocht uit 1978 herhaald.

Daar ik destijds een van de deelnemers was, wilden ze mij interviewen over mijn ervaringen. Destijds was ik een groentje. Het was mijn eerste fietsvakantie en dan neem je altijd teveel mee.
Zo'n 45 jaar later ben je een oude rot, die adviezen kan geven.

Nu kon ik aan de hand van een plakboek, een boek met krantenknipsels van Fietsen voor de Waddenzee en een tweetal vakantiedagboekjes uitgebreid vertellen over de tocht en de organisatie. We sliepen destijds in scholen en sporthallen. Denk dan niet, dat je uit kunt slapen. Je slaapt pas goed, als de laatste naar bed gaat, vaak pas om een uur of 2, en je wordt wakker, als de eerste eruit gaat. Om 5 uur 's  ochtends of daaromtrent.

Ik werd gefilmd, terwijl ik een stuk uit een vakantiedagboek voorlas.
"In de kop van het peloton gestart, samen met Rob. Juist toen hij de gevleugelde woorden "Zullen we ons een stukje af laten zakken" uitgesproken had, hoorden we een krachtig "Pffff". Een lekke band. Hierdoor waren we wel gedwongen ons af te laten zakken. Het hele loopvlak van zijn band was versleten. Met canvas werden de ergste gaten gedicht.

Met een achterstand van minimaal 20 minuten gingen we op weg naar Greetsiel, waar de tweede pauze was.

Hier gekeken naar mensen, die een modderbad namen en zelf gezwommen. Ook nog een band gekocht voor Rob om het gemiddelde aantal aantal lekke banden drastisch te verminderen.

Na samen met Atty en Ted in het midden van het peloton te hebben gereden na een uiteenzetting over de Leybucht, die ingepolderd dreigde te worden, klonk wederom een krachtig "Pfffff". 

Door dit gebeuren vond een kleine valpartij plaats, zij het gelukkig zonder ernstige gevolgen. Enkel wat ontwrichte spaken.
Een Duitser bood Rob aan hem weg te brengen met zijn auto. Een vriendelijke geste, die dankbaar werd aanvaard.
Wederom een grote achterstand. Deze kon echter goedgemaakt worden door de kortste weg naar Norden te nemen. Zodoende waren, voor de zoveelste keer de laatsten de eersten. De rest had klaarblijkelijk een flink eind omgereden. Niet zo goochem."

Het typerende verschil tussen Duitsers en Nederlanders konden we ervaren in Emden. We sliepen in das Gymnasium für Mädchen, dat naast een zwembad was gelegen.
Na een feestavond in "De Appelboom" gingen we om 2 uur naar onze slaapplaats. We kwamen daarbij langs het zwembad, waar we gespetter hoorden.

Er waren ongeveer 10 personen aan het zwemmen. Wij trokken onze kleren uit en plonsden in het water. 
Een beheerder kwam langs en zijn eerste vraag was: "Wer ist ihr Führer?"
"Wer haben kein Führer", was ons antwoord.
We dreven de zaak niet op de spits en kleedden na een korte doch heerlijke zwemtocht ons aan. De zwembadkrakers vertrokken richting slaapzakken. Doordat het zo donker was, zag ik het laagje water in de douchekuil niet met als gevolg 2 natte poten en een serie lachsalvo's.
Het lijkt me geen straf om volgend jaar op herhaling te gaan.