Na mij gedoucht te hebben na het schaatsen in de Leidse IJshal fietste ik om kwart over 1 naar mijn werk. Voor de derde keer moest ik mijn regenbroek aantrekken.
Terwijl ik 's avonds in de uitlening stond op de Hoofdbibliotheek zag ik aan de vele kringen in de plassen, dat er een plensbui boven Katwijk hing.
Ik bereidde me er op voor dat ik op de terugweg te maken zou krijgen met wind tegen en regen.
Maar zie, het was zowaar droog in dit kleine land, waar alleen het uiterste noordoosten in de vorst zit.
Maar het meest verrassende was, dat ik onverwachts de vrij krachtige wind in de rug had. Thuis gekomen zei Ada: "Wat ben je vroeg thuis?"
Dat klopte. Ik profiteerde optimaal van de wirwar aan windrichtingen in ons toch niet al te grote land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten