Daarna kleedde ik me om om voor de tweede keer die dag naar de Vondellaan te fietsen. Bij de Leidse IJshal was het lekker druk. Zo druk had ik het 's avonds nog niet gezien dit seizoen.
Maar niet alleen de ijsbaan was vol: dag gold ook voor mijn maag. Daar het geen aanbeveling verdient om met een volle maag meteen volle bak te gaan rijden, sloot ik me aan bij het peloton met Rein Knetsch als tempomaker.
De bedoeling was om een kwartier op techniek te gaan rijden in het peloton en daarna aan te sluiten bij de snelle groepen, die het peloton af en toe dubbelden. Maar net op het moment, dat ik zo ver was, begonnen mijn rugspieren een beetje te protesteren. De keuze was snel gemaakt: ik ging rechtop schaatsen met een rechte rug om de rugspieren wat te ontspannen. Dan maar geen snelle rondjes.
Zo reed ik ruim een uur achter de nimmer verslappende Rein. Hij heeft een constant tempo, dus ik kon goed de zijwaartse afzet oefenen met een rechte rug. Bij lange toertochten moet je immers ook af en toe rechtop schaatsen. Bij meewind kun je hier bewust voor kiezen om je krachten te sparen voor als je weer tegen de wind in moet beuken.
Van de nood een deugd maken heet zoiets.
Wie daar geen last van had was Paul de Kruijff. Hij heeft dit seizoen enorme progressie geboekt. Terwijl ik rustig achter Rein reed, pakte hij met een paar andere schaatsers een rondje voorsprong op het peloton. Een paar maanden geleden was dit ondenkbaar. Hij heeft veel meer rust in zijn slag gekregen. De 1000 rondjes van Leiden heeft hem goed gedaan. Chapeau!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten