Gisterenavond fietste ik naar Jaap de Gorter. Samen hem en Annerieke van der Beek reden we met Roelof in zijn auto mee naar Haarlem. Het benzinegeld voldeed ik in natura.
Bij de ingang van de ijsbaan stond al een behoorlijk langer rij wachtenden. Het stroomde gelukkig aardig door, zodat ik, na diverse IJVL-leden in de kleedkamer een "Gelukkig Nieuwjaar" te hebben gewenst, mijn knalgele kluunschaatsen aan kon trekken.
Na een rondje of 10 in mijn eentje te hebben ingereden, voegde ik me bij de snelste IJVL-groep met onder andere Sjaak Stuijt en Hen van den Haak in de gelederen. Jaap de Gorter verzorgde de training.
We begonnen met 2 x 5 rondjes inrijden met de groep met 1 rondje rust tussendoor. Vervolgens mochten we tot de dweilpauze Steigerungen van 300 meter doen. Op het rechte stuk met wind in de rug vaart maken, in de bocht doorversnellen en op het rechte eind tegen de wind in technisch verzorgd rijden met veel aandacht voor de bijhaal, zoals ik die bij het skeeleren geleerd heb van Dick van Goozen. Zo zie je maar, hoe sporten elkaar kunnen versterken.
Na de pauze kwam het echte tempowerk aan bod. We moesten in groepsverband een aflopend schema schaatsen van 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 en 1 ronden met om beurten 2 rondjes op kop. Hen klokte al rijdend de tussentijden. Het langzaamste rondje ging in 47 seconden, de snelste in 36 seconden. Dat laatste althans van een deel van de groep. Tot 40 seconden per ronde kon ik het met moeite bijhouden, daarna moest ik afhaken.
Na elk blok hadden we een rondje uitrijden voor we aan een volgend blok met een nieuwe variant, zoals 2 rondjes vrij rustig, 1 rondje voluit en daarna 2 rondjes wat rustiger. Het was een heerlijke, maar vrij pittige training op een zeer drukke ijsbaan. Soms reden er wel 4 treintjes in verschillend tempo naast elkaar.
Vergeleken met vroeger kon ik langer bij de snelste groep blijven. Die vooruitgang is er. Maar het echte hoge tempo ontbreekt bij me. Het zit gewoon niet in mijn genen. Laat mij maar lekker in een gelijkmatig tempo heel lange afstanden rijden.
Zo reed ik op vrijdag 3 januari 2014 diverse keren achter Jaap de Gorter, net zoals ik dat zeer langdurig heb gedaan op vrijdag 3 januari 1997. Het was dan ook exact 17 jaar geleden, dat we samen de Elfstedentocht hebben uitgereden.
Het weer verschilde gisteren hemelsbreed met het weer op dezelfde dag in 1997: wat het gisteren boven nul was, was het toen ongeveer onder nul. We waren toen als een soort Michelin-mannetjes uitgedost.
In de gezellige drukte in de kantine kwam ik een schaatser van de NIJC uit Noordwijk tegen, met wie ik op de dinsdagavonden in de Leidse IJshal heel veer rondjes samen gereden heb, daar we ongeveer hetzelfde tempo hadden.
Naast een lokaal Jopen-biertje was er nog een andere lekkernij. Jaap de Gorter kan niet alleen poetsen bakken, maar ook lekkere koeken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten