Bij het maken van het werkstuk over het ontstaan van het Haarlemmermeer uit 4 kleinere meren, stuitte ik op de term "de Waterwolf".
Waterwolf als bijnaam van de Haarlemmermeer. Joost van den Vondel vond bijvoorbeeld al dat die "wrede Waterwolf", die ook Amsterdam bedreigde, met vereende krachten bestreden moest worden: dat was hij (Vondel) met Leeghwater eens. Door deze waterwolf van de Haarlemmermeer verdwenen in 1591 en 1611 de dorpen Vijfhuizen, Nieuwerkerk en Rietwijk.
Nu we het met Joost van den Vondel, een der grootste dichters uit onze literatuurgeschiedenis, toch over taal hebben: boven ziet u zowel het Haarlemmermeer als de Haarlemmermeer staan. Het meer stamt uit de tijd, dat het Haarlemmermeer nog echt een meer was, de Haarlemmermeer komt uit de tijd na de droogmaking. Het is eigenlijk een afkorting van de Haarlemmermeerpolder. Vandaar het lidwoord de!
Gisterenavond ging ik met Bas en Annemieke Warnink naar DeWolff, die in "De Duycker" in Hoofddorp optraden. DeWolff ontmoette de waterwolf. Veel lager dan op de bodem van de Haarlemmermeer kun je niet optreden: 5 meter onder de zeespiegel.
Met de fiets reed ik naar Leiden Centraal, waar ik de trein naar Hoofddorp nam en naar het Cultuurcentrum wandelde. Aan de toog van de bar kwamen we Ad Huiberts tegen, een van de vaste gasten uit "De Hobbit", met wie ik in de jaren '70 regelmatig over literatuur en muziek van gedachten wisselde.
Om kwart voor 9 begon het voorprogramma. Een zesmansformatie speelde muziek in de stijl van de Swinging Soul Machine.
Maar de hoofdact was natuurlijk DeWolff. Ze speelden veel onbekend werk. Ze hebben een nieuwe cd opgenomen, die vermoedelijk in april uitkomt.
Maar met wat voor enorme dosis energie treedt dit trio op.
We stonden vrij vooraan in de zaal en konden zo goed de mimiek op het gezicht van met name zanger/gitarist Pablo van de Poel goed zien.
Ik kan u verzekeren, dat Breed tevreden was.
Na een tweetal lange toegiften zat het optreden erop. Toevalligerwijze stonden we te praten voor de artiesteningang op het moment, dat de bandleden naar buiten kwamen. We raakten aan de praat met de broers Pablo en Luka van de Poel.
Terwijl Annemieke de bus naar Nieuw-Vennep nam, namen Bas en ik een afzakkertje in het café van "De Duycker", waar we het, hoe kan het ook anders, hadden over muziek, zoals van de Syd Barrett-achtige Jacco Gardner.
Maar ook over de vergeten folkgroep Wargaren.
Ondertussen genoten we van "Malle Babbe".
En dan bedoelen wij niet de muziek van Rob de Nijs, maar dit product uit Haarlem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten