Braassemloop

De wekker stond gisteren op 7 uur. De Braassemloop stond na3 jaar weer eens op het programma.

Waar het toen 21 graden werd, daar werden we dit keer getrakteerd op de koudste 3 april ooit gemeten. Het vroor dan ook bijna matig.

Op klomphoogte deed het dat met 7,7 graden onder nul wel degelijk.

Voordat ik ging ontbijten, stuurde ik een appje naar de jarige Jane met een toepasselijk lied.

Even later kreeg ik een appje van Elfstedenmaat Wil Verbeij met de vraag, of ik nog naar Winterswijk ging?

Om 9 uur stapte ik de deur uit met uiteraard mijn winterjas aan en fietste via Zoeterwoude Rijndijk langs de skeelerbaan van Leiderdorp via het nieuwe fietspad naar Hoogmade. Daar pikte ik de route van de Leiden Marathon op.

Onderweg zag ik op diverse boerensloten een vliesje natuurijs liggen. Na het warme weer van maart was deze koude periode toch wel een verrassing.
Bij de sporthal op de grens van Oude Wetering en Roelofarendsveen haalde ik startnummer 6019 op. In de kleedkamer dronk en at ik wat en slikte mijn magnesiumpil in. Ervaring is vooral weten wat je niet moet doen en met de Lastige Lijven Toertocht nog vers in het geheugen besloot ik de daar gemaakte fouten met voeding en vocht te voorkomen.

Voor het eerst sinds september 2019 zou ik weer een halve marathon in wedstrijdverband gaan lopen. 

En dat is toch een andere tak van sport, dan dat je deze 21,1 kilometer op eigen houtje loopt. Ik was dan ook heel benieuwd, hoe het zou gaan.

Om 11 uur klonk het startschot en mochten we beginnen aan wat mijn eerste lange trainingsloop in aanloop naar de marathon van Leiden over 6 weken zou gaan worden.

Mijn hardloopjasje had ik aan het hek van het startvak gehangen en daar ik aan de staart van het peloton was gestart, kon ik de eerste kilometers gebruiken om warm te lopen. Dat lukte heel aardig, want na 3 kilometer kon ik de mouwen van mijn zweethemd opstropen.

Het was maar goed, dat ik mijn schaatsen niet had meegenomen, want het Braassemmermeer zag er niet echt betrouwbaar uit. Ik nam dit waarschuwingsbord dan ook ter harte.
De eerste 7 kilometer gingen makkelijk.  Ik lag op een schema van onder de 1.50. We hadden dan ook de wind in de rug. Dat werd anders, toen we langs de Wijde Aa kwamen te lopen. Daar kregen we de wind van voren.
Op de Aderweg liep ik een tijdje op met een paar lopers uit Cardiff. Op hun shirt hadden ze de Keltische naam Caerdydd staan.

Bij de tweede drinkpost liepen zij door, terwijl ik bij ieder verzorgingspost water dronk en een stukje banaan at. Een gat van 100 meter is dan snel geslagen en in je eentje loop je dat niet zo snel meer dicht.
Via Rijpwetering en langs de Koppoel liep ik naar Nieuwe Wetering, waar we een flinke lus maakten.
Bij het bord van 19 kilometer werd ik in het miezerbuitje ingehaald door een Afrikaanse vrouw, die met deze snelheid ongetwijfeld in de kopgroep thuis zou horen. Ze was verkeerd gelopen, waardoor Simone Rodewijk de lachende derde werd. Simone had geen lachtherapie nodig....

Zelf finishte ik in 1.56.38. Dat deed ik onder het toeziend oog van ervaren speaker Teun de Reede, die tevens vrijwilliger is bij de Leidse IJshal is. Met deze tijd was ik tevreden. Aan mijn bovenbenen voelde ik, dat er vandaag niet meer in zat.
In de kleedkamer praatte ik nog even met iemand, die ongeveer dezelfde tijd als mij gelopen had, terwijl ik wat boterhammen at. Op de terugweg fietste ik langs "Tussen Kaag & Braassem", waar ik bij "Krasse knar" Wim Klerk het traditionele glas melk haalde.
In Nieuwe Wetering pakte ik het parcours van de Leiden Marathon weer op, dat ik op 15 mei weer ga lopen. Onderweg ging ik langs bij Jan Schoorl en Margreeth Pennekamp, klasgenoten van "Porta Vitae". Met hen kon ik even bijpraten.
Op de terugweg kwam ik ook door de Vrouw Vennepolder, waar ik 3 grutto's zag lopen. In de Boterhuispolder zag ik er nog 2, net als diverse kieviten. Die liepen inderdaad als een kievit, Ik was op dat moment blij, dat ik het afvalzuur uit mijn bovenbenen kon fietsen.
De thuiskomst was in ieder geval stukken prettiger dan 5 jaar geleden, toen ik bij aankomst na de Braassemloop te horen kreeg, dat mijn oudste broer Kees was overleden.