Het verschil tussen de minimum- en de maximumtemperatuur was vandaag niet zo groot.
In beide temperaturen heb ik me vandaag voortbewogen. In de laagste temperatuur fietste ik om half 9 naar de Vondellaan, waar ik in de Leidse IJshal zou gaan schaatsen met de "Krasse knarren". Met een peloton van slechts 8 man was dat ook het laagste aantal van het seizoen 2022-2023.
Dat gold niet voor de snelheid, want die lag behoorlijk hoog. Zozeer, dat ik bij de 10 rondjes al eenmaal gelapt werd. Deels lag dat aan mezelf. Doordat ik gisterenmiddag 4 uur op het ijs gestaan had, had ik last van een stroeve start op het gladde ijs.
Pas bij de 25 rondjes op kop had ik het lome gevoel uit mijn benen gereden en kon ik weer een vlakke 5 kilometer neerzetten met ieder rondje in 24 kilometer per uur. Stayeren is ook een kunst.
Daar de meeste "losse" schaatsers van de baan af waren, verlieten we de piramide voor het aftelrijmpje van 10, 9, 8 rondjes tot de laatste ronde. Naarmate de afstand korter werd, nam het tempo toe. De snelste renners haalden in de laatste ronde 30 kilometer per uur.
Na de koffie, thee en warme chocolademelk met een zestal "Krasse knarren" fietste ik met een omweg via Valkenburg naar huis toe, waar ik mijn hardloopschoenen aantrok.
Aanvankelijk had ik deze duurloop voor morgen gepland, maar daar gisterenavond gevraagd werd of we op onze kleinzoons wilden passen. Daarvoor wilden wij onze plannen wel wijzigen. Zodoende liep ik met de training van de "Krasse knarren" nog in de benen 8 kilometer in en om de Stevenshof. En niet eens onverdienstelijk, want heel wat kilometers gingen in iets meer dan 5 minuten per kilometer. Alleen de laatste 2 kilometer zakte het tempo wat.
Het sporthorloge gaf dat allemaal keurig aan, net als de hartslag op elk tijdstip en de afgelegde afstand van 8,03 kilometer en het afgelegde aantal stappen. Meten is weten, nietwaar. Ook voor "Krasse knarren".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten