"Ben je wat engs van plan?"

Het was vergeleken met de afgelopen week tamelijk fris, toen ik met Ada naar de Leidse IJshal fietste voor de eerste training van de "Krasse knarren".

De goede voornemens werkten kennelijk nog niet bij iedereen, want met een peloton van 15 man was de opkomst niet groter dan in het najaar van 2022. 
Wat mij deugd deed was de terugkeer van een trainingsmaat, die vanwege ziekte de afgelopen 2 jaar niet geschaatst had. In het begin was het nog onwennig voor hem, maar ook al verleer je de schaatstechniek niet, de precieze timing van de bewegingen moet je je toch weer even eigen maken.

Op het altijd gladde ijs aan de Vondellaan, profiteer ervan zolang het kan, verliep de piramide van 125 rondjes gladjes. Op één uitzondering na.
Bij de eerste serie van 20 rondjes wees ik een kwartet schaatsers aan, die ieder 5 rondjes op kop zouden nemen.
René Strelzyn vroeg op dat moment: "Ben je wat engs van plan?"

"Niets", antwoordde ik geheel naar waarheid. 
Eén van de "Krasse knarren" dacht daar anders over. Op het rechte eind bleef hij achter de schaats van zijn standbeen haken. Het gaf een knal alsof hij keihard tegen de boarding knalde. Hij wist op een wonderbaarlijke wijze midden in het peloton overeind te blijven, waarbij hij met gestrekte benen van de uiterste rechterkant naar de linkerkant van de baan werd gekatapulteerd.
Met een lijf vol adrenaline doopten we dit om in de spagaat van Aad.

De 5 kilometer op kop begon ik iets rustiger dan gebruikelijk. Eerst de adrenaline uit het lijf schaatsen, waarna ik het tempo van 22 kilometer per uur langzaam maar zeker opvoerde naar 24 in het uur. 
De eerste training van 2023 verliep verder zonder enig ongerief, zodat we bij de koffie, thee en warme chocolademelk bij konden praten over allerhande dingen.

Daarbij zaten gelukkig geen enge verhalen.