Nachtvorst

Nachtvorst in januari. Het klinkt heel logisch, maar dat is het gezien de zeer warme start van 2023 allang niet meer.

Na een totaal verregende dag klaarde het gisterenavond eindelijk op.

Dit leidde op KNMI-meetpunt Voorschoten nipt tot nachtvorst.

Op klomphoogte begon het er wat meer op te lijken.

Toen ik vanmorgen met mijn vrouw naar de Vondellaan fietste, waren er een paar plekken, waar de overvloedige regenval van de afgelopen dagen veranderd was in een vliesje ijs. In de Leidse IJshal lag gelukkig een steviger ijsvloer. 
Met 15 "Krasse knarren" begonnen we aan de gebruikelijke piramide van 125 rondjes. Hoewel het ijs glad was en het technisch lekker ging, lukte het me aanvankelijk niet om de gebruikelijke 24 kilometer per uur te halen. Pas bij de 25 rondjes op kop lukte het me. De benen wilden weer.

De rest van de training van 25 kilometer lukte het weer. Zeker toen degene, die 3 maanden geleden hard gevallen was op het ijs, zich voor het eerst vertoonde bij de "Krasse knarren". Na de training konden we bijpraten over het herstel, dat voetje voor voetje vorm gaat krijgen.

Om half 12 fietste ik naar de bierwinkel aan de Zeemanlaan. Mijn Elfstedenmaat Jaap de Gorter was jarig en ik ging op zoek naar een paar toepasselijke speciaalbiertjes.
Deze zette ik voor de voordeur neer. Exact 10 jaar geleden hadden we een veel mooier verjaardagscadeau voor Jaap: natuurijs!

Vandaag lag er op dieper gelegen boerensloten her en der een vliesje natuurijs, dat in de schaduw stand had weten te houden op deze zonnige dag.

Het "It giet oan!" zal voorlopig nog niet klinken in Fryslân.

Thuisgekomen zette ik mijn schaatstas neer en fietste naar de volkstuin, waar ik wat wat ophaalde, wat mijn vrouw kon gebruiken voor in de tuin van mijn schoonouders. Daar reed ik vanaf de volkstuin dan ook naar toe. Na in totaal 32 kilometer te hebben gefietst vandaag kon ik me gaan douchen en eindelijk lunchen. Maar ja, droge, zonnige dagen zijn in 2023 heel dun gezaaid.