Hetgeen helemaal klopte.
De zon scheen, de tent stoomde droog en binnen in de tent werd het warm. We gingen derhalve vroeg ontbijten met aardbeien als extraatje naast het prachtige uitzicht.
Na het ontbijt wandelden we via het public footpath, dat over de camping loopt, naar het dorp Aysgarth. Zo kwamen we bij de dorpswinkel, die gekoppeld is aan een garage en een benzinestation. Hier kochten we wat spullen in voor vandaag. We wilden vanaf Hawes een wandeling gaan maken.
Tijdens de wandeling was het al erg warm, maar terug op de camping werd het bewolkt en koelde het behoorlijk af. We besloten om toch een laagje extra kleding mee te nemen.
Om half 10 zaten we op de fiets. Via de A684 reden we over een licht glooiende en slingerende weg langs de Ure naar Hawes toe, een gezellig plaatsje met zijn kromme straten.
We stopten bij het James Herriot Guesthouse, dat tevens dienst deed als kunstgalerie. De kunst van het koken verstonden ze! De lemoncake smaakte overheerlijk.
Er was veel informatie over de bekende dierenarts. Ook hadden ze een vierdaagse wandeltocht door het westelijk deel van het Swale- en het Wensleydale met 5 keer Bed & Breakfast voor £ 325,-. Een koopje.
Wij stapten op de fiets voor het laatste stukje naar ons startpunt in Gayle. Na eerst verkeerd te zijn gereden, vonden we een goed punt om onze fietsen te stallen en vanaf Gayle begon de wandeltocht over een stuk van "The Pennine Way".
In het eerste de beste weiland kwam er een bruin paard opdringerig op ons afgelopen. Na een paar aaien over het hoofd mochten we doorlopen. Een paar weilanden verder wisten we, dat we goed zaten, daar een paar wandelaars ons tegemoet kwamen lopen.
Een aantal klaphekjes verder zagen we een mountainbiker met vliegende vaart omlaag denderen aan de rand van het weiland. Wij liepen in het midden over een breed pad.
Het liep naar een ijzeren hek toe, dat op slot zat. Dat klopte niet. Langs een stenen muur liepen we naar de richting, waar de mountainbiker vandaan kwam. Tussen de hoge graspollen en koeienvlaaien door kwamen we zo bij het klaphek van het public footpath.
Zo klommen we steeds hoger en werd het uitzicht op Hawes en the Buttertubs Pass steeds majestueuzer.
Net als in Dartmoor kwamen we in het hoogveen terecht met zijn pollen wollegras. Het werd ook drassiger. Je moest goed kijken waar je liep. Eén keer lette ik niet goed op en het scheelde niet veel, of ik had mijn linkerenkel verzwikt.
Het liep gelukkig goed af en ik kon deze prachtige route vervolgen.
Op een gegeven moment was je zo hoog, dat je een ander dal onder je kon zien. In ons geval maakte het Wensleydale plaats voor het Widdale en het Sleddale.
Achter een paar grote stenen vonden we een luw plekje om te lunchen. Niet alleen hoge bomen, maar ook hoge wandelaars vangen veel wind.
Het public footpath van the Pennine way ging aan het eind van het Sleddale over in the West Cam Road.
We liepen nog niet zo lang op dit onverharde pad, toen we plotsklaps motorgeronk hoorden. Een drietal motorrijders kwam op crossmotoren naar beneden gestoven. Zoiets hadden we absoluut niet verwacht.
Nadat de rust terug was gekeerd, klommen we nog een stuk door over the West Cam Road, tot deze geleidelijk begon te dalen.
Nog steeds kwamen we schapen tegen, ook toen de afdaling begon.
Het is alom bekend, dat je van schapen tellen slaperig wordt....
Na een kleine 3 uur lopen kwamen we bij the Cam High Road uit. Over een asfaltweg met hekken, die je moest openen en sluiten om verder te kunnen, daalden we lichtjes tot we uitkwamen op de weg van Hawes naar Kettlewell.
De 668 meter hoge Dodd Fell kregen we van een andere kant te zien.
Terwijl de paragliders opstegen, daalden wij op een gegeven moment met 16%, maar het zou zo maar boven de 20% kunnen zijn op sommige stukken.
Om half 5 zagen we een bordje met Public footpath naar Gayle. Dit leek ons korter dan via Hawes. Dit klopte en het was nog mooier ook. We liepen over het soms smalle pad boven de beek. Onverwachts stuitten we op een prachtige waterval.
Niet lang daarna waren we weer terug in het weiland met de twee paarden.
De fietsen vonden we vrij snel en om 5 uur fietsten we na een bergwandeling van 5 uur naar Hawes. Hier deden we een paar inkopen en nam ik op mijn verjaardag een aardbeienijsje.
We hadden besloten om via de rustige noordzijde van de Ure terug te fietsen. Deze is wat heuvelachtiger, maar er zaten 2 echte klimmen in: de voet van the Buttertubs Pass en net voor Askrigg. Met beide versnellingen op de 1 had ik geen spelingen meer.
Over het algemeen ging het als gevolg van de meewind sneller dan vanmorgen, maar we waren niet op tijd geweest voor de dorpswinkel in Aysgarth, ware het niet, dat we een bord zagen met "Aysgarth via footbridge". Wij waagden de gok en hoefden zo niet de omweg via Carperby te maken.
Zo konden we uit het diepvriesvak aardappels en doperwten en tuinbonen kopen, die we alleen nog maar op hoefden te warmen. Samen met gebraden fricandeau leverde dit een smakelijke maaltijd op. Het toetje van yoghurt, aardbeien en gemengd fruit met muesli was smakelijk en voedzaam. Na een lange wandeling en 36 kilometer fietsen ging dat er wel in.
In de barruimte van hotel "Aysgarth Falls" dronk Ada thee en cider, terwijl ik het geheel verantwoord op Semerwater hield.
Naschrift:
Via via kwam ik op het spoor van meer informatie over The Pennine Way. Wie meer informatie hierover wil KAN HIER KLIKKEN en komt dan uit op 10 advertures. Want avontuurlijk is het er!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten