Nu heeft het wel het effect, dat het jarenlang spannend blijft, wie bij het wielrennen een van de 3 grote rondes gewonnen heeft, maar ook bij de atletiek blijft het spannend. Zie maar eens, hoeveel dopingzondaars bij de Olympische Spelen jaren na data alsnog door de mand gevallen zijn.
Maar ja, als je dan de vraag krijgt voorgelegd, hoe het kan, dat ik als zestiger nog zo fit ben, dat ik jaarlijks probleemloos de marathon loop en 2 keer per jaar een 200 kilometer schaats. Tot voor kort kon ik zeggen, dat ik dit puur op basis van een flinke dosis trainingsarbeid deed. Maar sinds een paar maanden gaat die vlieger niet meer op.
Tegenwoordig moet ik zeggen, dat ik op 21 mei goed geprepareerd aan de start van de marathon van Leiden verschijn.
En het ergste van dit alles is: het zijn nog grotendeels roze pillen ook....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten