Een emmer op het ijs

Buiten was het 22 graden in de schaduw, maar dat was het in de Leidse IJshal bepaald niet.

Diverse kinderen kwamen voor de eerste schaatsles van het seizoen in een t-shirt naar de Vondellaan toe, waar ze toch echt wat warmers aan moesten trekken. Het was wat warmer dan normaal, maar een graad of 6 is toch niet echt warm te noemen.
Desondanks konden we de gevolgen van het zomerse weer goed zien. Naast de gebruikelijke stalagmieten stond er op de buitenbaan een emmer op het ijs om de druppels water van de spanten op te vangen.

Het was heel druk bij de eerste les van de buitenschoolse sport. Waar we vorig jaar met 5 trainers 30 kinderen de beginselen van de edele schaatssport bij mochten brengen, daar mochten Henk Heuzen, Ken Ainsworth, Jaap Kroes en ondergetekende vandaag maar liefst 64 kinderen begroeten. Dat was dus een volle bak.
Maar waar we in voorgaande jaren ook de niet gehuurde doch leegstaande binnenbaan konden gebruiken, daar was deze mogelijkheid er dit seizoen niet. De binnenbaan was verhuurd aan de jeugd van Leiden Lions voor de ijshockey. Een goede zaak.
Het eerste kind, dat zich meldde voor de buitenschoolse sport, was Kazuki, de kleinzoon van mijn zus Tineke. Zou de liefde voor het schaatsen dan toch in de genen zitten?

Het was derhalve een gekrioel op de buitenbaan. Dat werd nog versterkt door een tiental beginners, die met een schaatsrek van start gingen. Ken en Jaap hadden de snellere groep, Henk en ik de andere.
Het was druk, maar heel gezellig. De kinderen genoten en daar gaat het natuurlijk om. Je kunt wat minder aandacht geven aan de individuele schaatsers, maar ja, je krijgt in het leven niet altijd alles wat je wilt.

Bij de eerste training van de IJVL was het van hetzelfde laken een pak. Het was drukker dan aan het einde van het vorige seizoen. En dat, terwijl onze ervaring de laatste 10 jaar is, dat het gedurende een winter gaandeweg steeds drukker wordt. Dat belooft dus nog wat!