"Daar is het ijs erg dun!"

Het was voor de zoveelste dag dit jaar erg mooi weer.

Doordat de nachten door de onbewolkte hemel vrij koud zijn, hebben we voor het eerst sinds een half jaar gemiddelde temperaturen die te laag zijn voor de tijd van het jaar.

De opkomst van de "Krasse knarren"  in de Leidse IJshal was met een peloton van 20 man goed te noemen. Deze was hoger dan vorig jaar, maar dat was geen kunst gezien de datum.
Het ijs was spiegelglad en keihard, dus het gleed lekker. We begonnen tamelijk rustig aan de gebruikelijke piramide van 125 rondjes.

Het pootje over, vorig seizoen toch mijn zwakste plek, ging lekker, tot ik bij een versnelling bij de eerste serie van 20 rondjes een halve mispeer maakte. Daarna ging het toch wat onzekerder.
De 25 rondjes op kop gingen desondanks goed. Toch kreeg ik van Edwin Minnee en Hans van der Plas een goede technische aanwijzing: "Je zet je linkervoet in de bocht te schuin in."
Ja, en dan kun je wegglijden. De komende tijd zal ik meer aandacht moeten besteden aan de plaatsing.

Het leuke van samen sporten is, dat je elkaar beter kunt maken. Zodoende kon ik aan het einde van de training Hans van der Plas positieve feedback geven tijdens een uitrijronde.
Met een kennersblik wees deze Katwijkse schaatser de ijsvloer vlak langs de boarding: "Daar is het ijs erg dun!"

"Ja", zei ik: "Op zo'n dikte kun je op natuurijs niet schaatsen."
"Oh", kreeg ik als antwoord: "Ik wist niet, dat je vlak achter me reed. Dit komt nu zeker op je blog?"
Dat had deze synchroonzwemmer goed geraden.