Van Krasse knar tot oppasopa

Door een ruil hadden we deze dinsdagmiddag oppasdienst. Daar ik als coördinator van de "Krasse knarren" om 9 uur op het ijs in IJshal De Vliet werd verwacht, vertrok mijn vrouw om half 7 richting Rotterdam. Ik was wel solidair met haar en stond ook om 6 uur naast ons bed.
Om kwart over 8 fietste ik naar de Marie Diebenplaats om 25 kilometer te gaan schaatsen. Het ijs was zoals gebruikelijk hard en glad. Met 20 "Krasse knarren" was de opkomst op deze droge dinsdagmorgen goed te noemen. Met een handvol mensen, die schaatsles kwamen nemen bij de Schaatsschool en een kleine 30 losse schaatsers was het gezellig druk op deze ruime en lichte baan.

Hoewel ik af en toe het peloton niet bij kon houden, puur omdat ik de snelheid niet in de benen had, had ik toch lekker gereden. Na de 100 rondjes fietste ik meteen naar huis om me te gaan douchen en met wat boodschappen in mijn rugzak via de trein vanaf Leiden Centraal naar Rotterdam af te reizen.
Daar aangekomen bleek, dat men net geluncht had. De jongste kleinzoon lag net in bed. Na mijn lunchpakket opgegeten te hebben deed ik een klein dutje op de bank om de schade van vanmorgen te compenseren op deze dinsdagmiddag.

Om half 3 stapte ik op de fiets om mijn oudste kleinzoon op te halen van school. Het begon net hard te regenen na een droge ochtend en het begin van de middag. Bij school regende het pijpenstelen.
Het zou niet meer droog worden. Deze oppasopa bleef dus binnen tot we na het avondeten op de OV-fiets naar Rotterdam Centraal te fietsen. Bij Leiden Centraal kwam de regen ook met bakken uit de hemel.

2023 maakt dan ook een einde aan een reeks droge jaren.