De overhaalbrug stond open

Het was prachtig weer. Het zonnetje scheen grotendeels en ging af en toe schuil achter wat schapenwolken, de temperatuur was heerlijk en er stond een niet al te harde wind. Daar we om 3 uur warm zouden gaan eten in de tuin, trok ik om half 1 mijn skeelers aan voor een rondje om de Vogelplas.
Daar het beste skeelerasfalt langs de Rijndijk ligt, skeelerde ik daar naar toe om ter hoogte van het Ter Waddingerbos de Velostrada op te draaien. Over deze vrij drukke fietssnelweg gleed ik met lange slagen naar de Horstlaan.

Onder het tunneltje onder de Veurseweg door vervolgde ik mijn weg op de Kniplaan, maar helaas, net toen ik bij de overhaalbrug ter hoogte van restaurant "De Knip" kwam, ging de brug open.

Daar het op zomerse zonnige zondagmiddagen nogal eens druk placht te zijn op het water, hield ik er rekening mee, dat de wachttijd wel eens op kon lopen naar een paar minuten.
Nu moet je als skeeleraar altijd flexibel zijn. Ik paste mijn schema aan en liet het rondje om de Vogelplas achterwege. Dat komt een andere keer wel weer.

Ik wendde de steven en skeelerde terug naar de Veurseweg, waar ik over het fietspad naar de Nordheylaan reed. Hier was het asfalt stukken beter dan vorig jaar.
Onder het tunneltje onder het spoor door wachtte me een onaangename verrassing. Een boer had met het uitrijden van de mest op het fietspad het een en ander verloren. Zo moest je direct na de tunnel zeer voorzichtig rijden, want de combinatie van aangekoekte mest met stro zorgde ervoor, dat ik bijna voorover ging en nu zal vallen op aangekoekte mest wellicht iets minder hard aankomen dan op schoon asfalt, het was niet bepaald een aanlokkelijk vooruitzicht.

Ik maakte er derhalve maar een slalomoefening in slow motion van. Over de Velostrada skeelerde ik naar de Horstlaan, die ik uitreed tot de A44. Tot mijn verbazing waren de zwart-gele verkeersdrempels nu al weer weg. Zou een Argentijnse automobiliste geklaagd hebben?
In het tunneltje onder de A44 kwam ik Bert Frederiks tegen, die zich op zijn racefiets aan het voorbereiden was op het natuurijs van de komende winter.
Over de Via 44 skeelerde ik terug naar de Stevenshof. Het is de hele weg terug prima skeelerasfalt, behalve het betegelde deel van het fietspad. De kieren tussen de tegels worden steeds groter, dus je moet hier voorzichtig skeeleren. Wellicht is het een idee, dat de provincie Zuid-Holland deze 500 meter ook laat asfalteren....
Om 10 over 2 was ik thuis, waar ik me douchte om na de heerlijke skeelertocht aan te schuiven aan de tuintafel voor de tuinbonen uit eigen tuin.