Daar ik zowel gisteren als eergisteren gelopen had, leek het me niet zo'n geslaagd plan om te gaan hardlopen. Temeer daar ik met de sprongoefeningen bij de droogtraining voelde, dat ik voorzichtig moest zijn met de linkerachillespees.
Ruim anderhalf jaar geleden had ik er behoorlijk veel last van gehad en dan blijft het toch een zwakke plek. Vooral bij overbelasting. In Fryslân zeggen ze het mooi: "Op oud ijs vriest het licht." Een oude kwaal komt snel terug.
Het alternatief zou zijn, dat ik op de skeelers naar de tuin toe zou gaan, maar dan zou je wel moeten kunnen vertrouwen op 2 uur droog weer. En dat leek me met het soms donkere wolkendek niet helemaal zeker. Temeer daar buienradar de laatste week de weg een beetje kwijt is.
Derhalve pakte ik gewoon de fiets. Na bij de bakker een brood gekocht te hebben, reed ik naar de volkstuin, waar ik ruim een uur lang kleine takken fijn knipte boven de looppaden. Takken werken minstens zo goed als tegels.
In het uur tijd zag ik het wolkendek diverse keren veranderen. Het ene moment werd de lucht loodgrijs en dacht je, dat het zou gaan regenen, het volgende moment zat je heerlijk in het zonnetje. Gelukkig bleef het wel droog.
Om toch nog wat extra lichaamsbeweging te pakken fietste ik via de Papelaan en de Velostrada naar huis terug. Naast een uurtje takken knippen heb ik zodoende toch al 14 kilometer op de teller staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten