Na haar gecondoleerd te hebben met dit verlies moest ik thuis het programma omgooien. Daar Anneke op zaterdagmorgen ingeroosterd stond in filiaal Hoornes/Rijnsoever, draaide het er op uit, dat ik zelf haar dienst over zou nemen. Om half 12 's avonds ga je mensen niet lastig vallen voor een invalbeurt en de kans op succes is niet groot, als je op zaterdagmorgen gaat bellen of iemand een uur later op zou willen draven.
Om kwart over 9 zat ik dus net als de 5 voorgaande dagen op de fiets naar Katwijk, waar ik met Monique werkte tot kwart over 1. Thuisgekomen kleedde ik me om, daar ik om half 3 met Hans Boers had afgesproken. Vanaf station Voorschoten fietsten we samen naar het Willem-Alexanderhof in Wassenaar, waar we de fietsen aan elkaar vast maakten.
Door het smalle bos naast Duinrell liepen we naar "De Klip", waar we bij de tweede afslag Rijksdorp in liepen. Hier hielden we telkens zo links mogelijk aan. De buitenste weg van Rijksdorp heeft namelijk een klim, die niet voor "De Klip" onderdoet. Het maakt het lopen wat zwaarder, maar voor de conditie is het natuurlijk perfect. Net zo goed als het met 20 graden, weinig wind en een halfbewolkte lucht perfect sportweer was.
We liepen door naar het nieuwe natuurgebied "Lentevreugd".
Een prachtig gebied, zoals ook blijkt uit de foto's, die ik van natuurgpswandelingen.nl/blog heb gehaald.
We liepen over het vrij kort gemaaide gras langs de rode paaltjes een rondje van 3 kilometer door dit hernieuwde duingebied. Voordat het in de negentiende eeuw afgegraven werd voor de uitbreiding van steden en de aanleg van spoorwegen, waren het oude duinen.
De route voerde ons langs een klein duinmeertje, waarin enkele vogels fourageerden.
Niet al te ver van het Panbos staken we over een bruggetje een beek over.
Het pad volgend kwamen we bij een kudde Hooglandrunderen. Bij de ingang stond een bord, dat je minstens 25 meter afstand moest houden van deze grote runderen met hun enorme horens, zeker als er kalveren bij waren. En dat waren ze.
Veiligheidshalve liepen we door het hoge gras met een dubbel zo grote afstand om de kudde heen. We hadden geen zin in stierenvechten en al helemaal niet met een rood hardloopshirt aan.
We kwamen bij een tweede plas uit, waar een tweede kudde verpozing zocht aan de boorden van het water. Deze weg naar de uitgang was dus om praktische redenen voor ons afgesloten. Maar precies tussen de 2 kuddes door konden we weer terug naar het pad met de rode paaltjes.
Aan de andere kant van het kleine meertje stond een kudde Konikpaarden, die we ook op gepaste afstand passeerden.
Langs de Katwijkerweg liepen we terug naar Rijksdorp, waar we de vrij onbekende klim nu vanaf de lastige noordkant namen. Als toegift namen Hans en ik "De Klip" ook nog om daarna af te dalen naar de fietsen. Samen fietsten we terug naar station Voorschoten, waarna we op de Velostrada ieder ons weegs gingen.
Het was een dag van uitersten. Lentevreugd en verdriet liggen soms heel dicht bij elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten