In de Ierse hoofdstad Dublin, zeg maar het Katar van het schaatsen, werd het congres van de International Skating Union gehouden. Om dit te staven: hier is de lijst met de nationale schaatsrecords van Ierland.
Nu is Ierland een prachtig land met een vriendelijke bevolking, maar men heeft er meer verstand van muziek!
In Ierland kreeg Nederland de rekening gepresenteerd voor de enorme hoeveelheid titels in het allroundschaatsen na het stoppen van schaatslegende Johann Olav Koss in 1994. Na de Oranje overheersing tijdens de Olympische Spelen in Sotsji met 23 medailles op de langebaan was het wachten op wat in het Engels zo mooi "the backlash" genoemd wordt.
Nu is het voor geen enkele sport goed als één land langdurig dusdanig dominant is, dat voor de andere landen slechts de kruimels resteren. Met name op de lange afstanden is dit het geval. Goud, zilver en brons is leuk als het een keertje voorkomt, maar als het schering en inslag wordt is het op den duur funest voor het schaatsen.
Het antwoord zou natuurlijk moeten zijn, dat de buitenlandse schaatsers meer duurwerk in hun programma opnemen, maar de theorie is meestal net even anders dan de praktijk. Deze week heeft het congres van de ISU in haar wijsheid besloten om tijdens de Europese Kampioenschappen de 10 kilometer te vervangen door....de 1000 meter.
"Volstrekt belachelijk", vond de zesvoudig Europees kampioen Sven Kramer: "Dit is geen EK allround meer, maar een EK supersprint en heeft niets meer met allrounden te maken. Ik weet nu al dat ik zo'n EK kleine vierkamp niet ga rijden."
Ik ben het volkomen eens met deze Friese stayer. Een traditie van meer dan een eeuw wordt overboord gekieperd. Natuurlijk, het betreft "slechts" het EK en op het Wereldkampioenschap blijft de klassieke grote meerkamp intact, maar vermoedelijk is het slechts een kwestie van tijd, voordat de 10 kilometer wordt geslachtofferd in de drang naar vernieuwing, pardon vernieling.
Het schaatsen wordt op deze manier een terrein voor mensen met sprintvezels. De diesels kunnen het gaan vergeten, dat ze dan ooit nog Europees kampioen kunnen worden. Veel sprinters kunnen aardig uit de voeten op de 1500 meter. In de afsluitende 3000 meter zullen stayers dat gat nooit meer kunnen overbruggen.
En dan komt nu het rare: het EK is tevens de plaatsingswedstrijd voor het WK. Het kan en zal dan ook gebeuren, dat een échte allrounder zich in zo'n veredelde sprintwedstrijd niet weet te plaatsen en zo ook het Wereldkampioenschap op zijn buik kan schrijven.
En dat terwijl de 10 kilometer zo'n prachtige afstand is. Je kunt er helemaal kapot op gaan. Zie bijvoorbeeld de paar laatste rondjes van Koen Verweij, toen hij in maart Wereldkampioen allround werd. Helemaal gesloopt kwam hij over de finish.
Zo mooi kan de 10 kilometer zijn. Topsport in zijn meest pure vorm!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten