Deze Belg moet er voor vrezen, dat hij zijn bijnaam met terugwerkende kracht in moet leveren, nu er op de internationale voetbalvelden een speler rondloopt, pardon ronddoolt, die daadwerkelijk zijn tanden in mensenvlees zet.
Wij hadden niets meegekregen van dit derde bijtincident van de gevaarlijke aanvaller Luis Suarez. Wij waren namelijk met 6 man van de IJVL aan het droogtrainen. Voor het eerst in bijna 2 jaar was het weer op dinsdagavond, daar veel schaatsers op maandag liever naar Nederland-Chili wilden kijken.
Jos Drabbels leidde de training en hij moest meteen al zijn schema omgooien. Het touwladder, waarop we coördinatie-oefeningen zouden doen, bleek niet in de container te liggen. Daar kwam na het rondje inlopen om "De Bult" nog een tweede improvisatie bij: de trapoefeningen konden wel doorgaan, maar het helemaal naar boven klimmen ging niet, daar een groep van 8 Katwijkse mountainbikers op de voormalige vuilnisbelt aan het trainen was. Meteen na de trap sloegen we linksaf over het pad.
Er volgde een serie buikspiertrainingen, waarna we de droogtraining afsloten op het wielerparcours. De dinsdagavondcompetitie van Swift was afgelopen, dus het parcours was vrij. Zo konden we 3 keer in een pittig tempo een helling beklimmen en via een bocht teruglopen. Na elke loop namen we de hartslag op. Waar deze bij andere lopers na iedere loop opliep, bleef deze bij mij stabiel rond de 90 slagen per minuut. Kennelijk leidt de marathontraining er toe, dat ik niet zo snel in de verzuring kom.
Na ons gedoucht te hebben sloten Frank Damen, Jos en ik in de kantine van Swift de dinsdagavondtraining ouderwets af, waar we voor het eerst hoorden van het zoveelste bijtincident van Luis Suarez.
In zijn jaren in Nederland had hij toch het verschil moeten kennen tussen "bijten" en "happen". Suarez beet in een tegenstander, wij hapten in het schuim van een Palm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten