En een mens is heel wat breekbaarder dan ijzer.
En weer besefte ik, hoeveel geluk we 4 jaar geleden in Duitsland hebben gehad.
Onder een zwaar bewolkte hemel begonnen we om half 8 aan de droogtraining onder leiding van Jos. We waren met zijn tienen. We liepen in op het industrieterrein naast de wielerbaan van "Swift".
Bij de kantine van deze wielerclub werkten we diverse oefeningen in de elastieken af. Schaatsstappen in diverse varianten met één been in een dik elastiek.
Je moet veel kracht zetten om de bewuste beweging uit te voeren. Het is zwaar, maar een zeer specifieke krachttraining. Je benen lopen er aardig vol van.
Aansluiten moesten we in tweetallen schaatsstappen, bochtstappen en sprintjes uitvoeren op de inmiddels lege wielerbaan. Ook hierbij werden de elastieken gebruikt. De een voerde de oefening tegen, da ander hield tegen. Hierbij kon je aangeven, hoeveel tegendruk je wilde hebben om de oefening zwaarder te maken of om het technisch beter uit te kunnen voeren. Dit laatste in het geval van de bochtstappen: hoe meer tegendruk, hoe beter je kon blijven "hangen".
Na wat sprongoefeningen over een laag gespannen elastiek beklommen we "De Bult" voor een serie grondoefeningen. Vooral de buikspieren werden hierbij getraind.
Na 2 rondjes van ruim 600 meter uitlopen liepen we naar de stalen buizen, waar je je fietsen aan vast kunt zetten. Hier rekten we nog even de spieren op. Alles ging goed, tot Aart-Jan, die voor het eerst meetrainde met de droogtraining, voorover klapte met een doorgeroeste ijzeren staaf in zijn hand.
"Je bent echt ijzersterk", zei ik: "Dat je dit na 1 training al kunt. Kun je nagaan, hoe sterk je wel niet moet zijn na een heel seizoen droogtraining."
Soms is ijzer breekbaarder dan een mens....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten