Het was een fantastisch idee van Aukje Kreuger en Margreet Hetebrij om op het uur van de IJVL Sinterklaasspelletjes te doen, waarbij wij als trainer in een Pietenpak het ijs zouden betreden. Met het pak van de Rijmpiet in de fietstas reed ik naar de Vondellaan, waar mijn verkleedpartij tot grote hilariteit leidde.
Nu geef ik al zo'n kwart eeuw schaatstraining aan kinderen, maar zelf was ik nooit op het idee gekomen om in een Pietenpak aan te trekken, maar de Zwarte Pietendiscussie veranderde alles. Elk nadeel heb zijn voordeel.
Bij de training voor de buitenschoolse sport had ik het gebeuren rond Sinterklaas als leidraad genomen. Het dragen van de zak, het strooien, het oprapen van de pepernoten enzovoorts en zo verder was virtueel. Ondanks de smeekbede van de kinderen om échte pepernoten moest ik hen teleurstellen: ik had ze in Spanje laten staan!
Daar stond tegenover, dat ze wel les kregen van de Spaanse kampioen. Deze viel echter snel door de mand, doordat er een Spaanstalige jongen in mijn groep rondrijdt.
Gerbrand Adriaensz. Bredero, schrijver van de "Spaanschen Brabander", zei het al:"'t Kan verkeren."
De tijd vloog voorbij, terwijl ik als testrijder in het aerodynamische Pietenpak op het gladde ijs schaatste. Na de training van de buitenschoolse sport zag ik, dat ik de enige IJVL-er was, die in een Pietenpak gehuld ging.
Doch weldra kreeg ik versterking van 2 heuse Pieten: de Zeurpiet en Piet Snot kwamen onze gelederen versterken.
Het was een ietwat chaotische les met pepernotenrace, pakjesrace en Pieten op het dak en stoelendans op Sinterklaasliedjes. Het was echter reuze gezellig: "Dit is de leukste les van het jaar!"
Maar ja, waar zie je heden ten dage nog een Piet met een Fryslân-muts?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten