Wizwijs naar Wilnis

Mijn vrouw had een rekenmethode, die op haar oude school niet meer gebruikt wordt, op Marktplaats gezet. Er was iemand uit Wilnis, die belangstelling had voor de rekenboeken uit 2 jaargangen.

Ik had aangeboden om de boeken op de fiets te gaan brengen. Ik had ingeschat, dat het heen en terug in totaal 80 kilometer zou zijn. Nu is er een bekend gezegde in de wetenschap: meten is weten, gissen is missen. Vandaag zouden we proefondervindelijk met de wijsheid van deze spreuk te maken krijgen.
Als opwarmronde had ik bij "De Helianth" de wekelijkse broodbestelling opgehaald. De eerste 9 kilometer stond al op de teller, toen ik het brood naar mijn schoonouders bracht, terwijl Ada nog een boodschap deed in Voorschoten.

Vanaf de Blauwe brug fietsten we door de Vlietlanden onder de verlengde tunnel onder de A4 naar Zoeterwoude. Daar stapten we over van het oude parcours van de Leiden marathon naar het nieuwe parcours.

Dit verlieten we vlak voor Groenendijk, waar we rechtsaf sloegen en het rustige weggetje ten zuiden van Rijksweg 11 namen. Via de Galgweg bereikten we Alphen aan den Rijn, waar de fractievoorzitter van Nieuw Elan voor galg en rad is opgegroeid.
Aan de Zegerplas aten we de helft van ons brood alvorens we via Aarlanderveen naar Nieuwkoop fietsten en vandaar langs de plassen, waarop je heerlijk kunt schaatsen, naar Noorden.

Langs de Amstel reden we door tot we deze rivier over konden steken vlak bij de "Groene Hart Camping". 

Vandaar was het nog 5 kilometer door de kale polder fietsen naar Wilnis, waar we heel makkelijk het adres vonden, waar we de stapel met Wizwijs uit de fietstas konden halen en aan de deur afgeven. We houden ons keurig aan de coronamaatregelen.
Na het verste punt na ruim 60 kilometer bereikt te hebben, keerden we weer terug. De wind was 4 Beaufort en kwam uit het zuiden, zodat we hem zijtegen hadden. We besloten een wat directere weg te kiezen en wat mooie stukken achterwege te laten.
Dat betekende, dat we via de Groene Jonker naar Noorden fietsten. We moesten wel, want zonder Noorden komt niemand thuis.

Dat wilden wij voorkomen en langs de Nieuwkoopse plassen reden we westwaarts om bij Nieuwkoop af te buigen naar Aarlanderveen.

Daar reden we een klein stukje door het centrum om bij "Het Rechthuis" linksaf te slaan. In 2009 begon voor Hans Boers, René Strelzyn en mij hier de eerste KNSB-toertocht in 12 jaar. Daarbij verzon ik het woord fileklûnen.

Daarnaast had ik ook vanuit Aarlanderveen diverse keren meegedaan aan de Driemolenloop, dus deze mooie omgeving kwam me bekend voor. We reden via Alphen aan den Rijn, waar Ada een kop koffie wist te bemachtigen en ik mijn pakje chocolademelk leegdronk, naar Hazerswoude-Dorp. Vandaar reden we over rustige wegen naar het Bommelmuseum.

Vandaar reden we via Cronesteyn naar huis toe, waar de kilometerteller aangaf, dat ik 109 kilometer had afgelegd en Ada exact 100.

Wie dacht, dat ik op mijn lauweren kon gaan rusten, vergist zich deerlijk. Ik stond op het rooster om de G-schaatsers schaatsles te geven in de Leidse IJshal  en daar ik ben opgevoed met "een man een man, een woord een woord fietste ik om kwart voor 8 weer naar de Vondellaan.

Het kostte enige moeite, maar eenmaal op het ijs was de loomheid van de spieren snel verdwenen. Daar een van de G-schaatsers sinds kort op klapschaatsen reed, had ik al snel een hoorbaar argument gevonden voor het hoofdbestanddeel van mijn training: het terugsturen en daaraan gekoppeld de valbeweging. En ja, als trainer moet je het goed voordoen.

Thuisgekomen stond de kilometerteller op ruim 695 kilometer, hetgeen betekent, dat ik vandaag 115 kilometer heb afgelegd. In oktober heb ik nog nooit zo'n afstand afgelegd. Een mooi moment om het van Jos Drabbels gekregen "Freiburger Bockbier" open te maken. 

Na alle inspanningen smaakte het heerlijk.