Schilderachtige schaatsles

Na de persconferentie van gisterenavond was het een stuk duidelijker, wat ons te wachten stond met de gedeeltelijke lockdown. Het was hoogst twijfelachtig, of we de komende maand als "Krasse knarren" zouden kunnen schaatsen in de Leidse IJshal.

Daar de maatregelen vanavond om 10 uur in zouden gaan, nam ik het zekere voor het onzekere en na op de boerenmarkt wat boodschappen gedaan te hebben fietste ik naar de Vondellaan, waar ik met mondkapje op de IJshal betrad. Daar had ik geen routekaart voor nodig.

Daar de enige mogelijkheid om te schaatsen een schaatsles nemen was, deed ik dat. In eerste instantie zat ik in de groep van Paula van Hoek, maar daar deze te groot werd, ging ik met Jaap Kroes naar een andere groep, waar John de scepter zwaaide. Zodoende heb ik nog een uur heerlijk op techniek kunnen schaatsen.
Inmiddels had ik wel het een en ander vernomen over de komende weken. De trainingen van de "Krasse knarren" zijn voorlopig van de baan, maar de trainingen van kinderen gaan gewoon door. De Herfstvakantie gaat in een andere vorm dan aanvankelijk bedacht ook door. Aangezien ik de coördinatie op het ijs op mij genomen heb, ben ik gerechtigd om het ijs te betreden en op kleine schaal schaatsles aan kinderen te geven.

Na thuis de nodige mailtjes te hebben verzonden, lunchte ik met Ada, waarna we samen naar de volkstuin fietsten. Ik verknipte wat takken en bracht wat oude dozen naar de bak met oud papier, terwijl mijn vrouw het schuurtje op de meest kale plekken van een extra laag verf voorzag.

  
Schilderen is ook geen mannenwerk.

Ik vind mezelf al schilderachtig genoeg....