Valverde!

Het wereldkampioenschap wielrennen op de weg in de buurt van Innsbruck, waar tweemaal de Olympische Winterspelen waren gehouden, had vandaag een prachtige apotheose. 

In 1964 won Sjoukje Dijkstra goud bij het kunstschaatsen en beleefde Kees Verkerk zijn internationale doorbraak met zilver op de 1500 meter.

Na het afhaken van Denver kreeg Innsbruck de Winterspelen in 1976 nogmaals toegewezen. Het waren de spelen van Piet Kleine en Hans van Helden. Kleine won goud en zilver op de 10 en de 5 kilometer, terwijl Van Helden zelfs driemaal het podium mocht betreden. Telkenmale was het brons.

Over deze eigenzinnige schaatser, die geen blad voor zijn mond nam, verscheen een prachtig boek, dat ik iedereen van harte aan kan bevelen: "Hoe sterk is de eenzame schaatser" van Erik Dijkstra.

De derde medaillewinnaar was kunstschaatsster Dianne de Leeuw, die met zilver naar huis ging. 

Kennelijk ligt Innsbruck de Nederlandse sporters wel, want deze week won de Nederlandse wielerploeg drie regenboogtruien, en daarnaast nog drie zilveren en twee bronzen medailles.

Blikvangers daarbij waren de gouden medaille van Anna van der Breggen op de wegwedstrijd en het Eins, Zwei, Drei op de tijdrit van de vrouwen.

Bij de mannen was het duidelijk, dat de nieuwe wereldkampioen over goede klimmersbenen diende te beschikken. De slotklim had zelfs een stukje met een stijgingspercentage van 28%!

Neerlands Hoop was Tom Dumoulin, die ervoor moest zorgen, dat er eindelijk een opvolger van Joop Zoetemelk zou komen, die in 1985 de wereldtitel won als 38-jarige.

Welnu, Dumoulin zat in de kopgroep, naar hij moest zijn meerdere erkennen in Alejandro Valverde, die na zesmaal op het podium gestaan te hebben nu eindelijk de regenboogtrui aan mocht trekken: als 38-jarige!

Een mooi gebaar was, dat uittredend drievoudig wereldkampioen Peter Sagan de gouden medaille bij zijn opvolger om mocht hangen.

Twee renners met allebei een prachtige palmares. Wat dat aangaat heeft Sagan in Valverde een waardige opvolger gekregen!