10 jaar later

Het was vandaag exact 10 jaar geleden, dat ik met een achttal schaatsvrienden de Elfstedentocht heb volbracht. Dit was met volledige instemming van de Britse bluesrockgroep "Ten Years After".

Deze Zelfstedentocht is te boek gesteld in "De Elfsteden toch gereden".

We werden gefilmd door een andere groep Elfstedenschaatsers, die de hele dag in onze buurt hebben geschaatst.

Dit is een fragment uit deze film.

Met weemoed kijk ik derhalve terug op deze bijzondere Tocht der Tochten. Maar vandaag was er sprake van totaal andere weersomstandigheden.

Dit ligt geheel in lijn met deze totaal mislukte winter.

De kans op natuurijs is nog steeds nihil.

Toch is er genoeg om er als schaatser van te genieten. Zoals de Olympische 10 kilometer in Beijing met een fantastisch wereldrecord van Nils van der Poel en van Suzanne Schulting op de 1000 meter shorttrack.

Tussen deze Olympische hoogtepunten door ben ik mijn schoonvader wezen feliciteren met zijn 93e verjaardag. Mijn vader is ook 93 geworden. Wat dat aangaat hebben mijn vrouw en ik allebei goede genen meegekregen.
Om half 6 stond de wekelijkse IJVL-training in de Leidse IJshal op het programma. Ik was er om half 5, zodat ik nog ruim een kwartier zelf op techniek kon schaatsen, voordat ik de spullen klaar kon zetten voor de training.

Met een vijftal bezemstelen had ik genoeg materiaal om een groot deel van de les gevarieerde oefeningen te doen. In tweetallen aan de stok schaatsen, de achterste duwend, de voorste trekkend. Hierop waren nog diverse variaties te verzinnen. 
Ik reed met één kind met één stok op heuphoogte een rondje over de 200-meterbaan, de andere 3 kinderen uit mijn groep moesten er onderdoor schaatsen, daarna langs de boarding wachten en als wij gepasseerd waren weer onder de voorwaarts bewegende bezemsteel door moesten schaatsen. De volgende ronde was weer een ander kind aan de beurt, zodat de kinderen 3 rondjes diep moesten schaatsen.

Tussendoor deden we oefeningen om boven het standbeen te komen, met name in de bochten. Ook de armzwaai en het schaatsen met de armen op de rug kwam aan bod.
We sloten de les speels af. Ik trok de vier Heemskinderen, die aan twee bezemstelen hingen, een rondje lang. Dat ga je trouwens goed in je bovenbenen voelen.

Als beloning voor deze inspanning mochten ze me een rondje duwen, alvorens we de training afsloten met de bezemstok als biljartstok, maar ook als mace van een tambour-maître en tenslotte ronddraaiend als molenwieken. 

Met deze balansoefeningen sloten we de leuke les af. Op weg naar huis bleek, dat het was gaan vriezen.

Vooral op klomphoogte kwam de temperatuur tot matige vorst, ook al was het 10 jaar geleden toch een stuk kouder.