Om een uur of 7 deed zij haar ogen open en konden we plannen maken voor vandaag. Het was een frisse ochtend. Zodra we de tent open deden, keken we naar het ooievaarsnest, waar 2 langpoten in het ochtendgloren stonden.
We aten een kaneelbolletje om de eerste honger te stillen, daar we pas om 9 uur onze bestelde bolletjes op konden halen. In het zonnetje aten we aan de picknicktafel ieder 3 bolletjes, waarna we een stuk gingen wandelen.
Vanaf ons trekkersveld liepen we aan de achterzijde camping "Bij ons" af en over het Precessiepaedje en het Sigeunerpaedje gingen we naar natuurgebied "Ketelbroek", waar we het voedselbos van Land van ons vermoedden.
We zagen echter geen ingang en langs een opnieuw gegraven beek liepen we verder tot de volgende weg. Daar kwamen we een paar autochtonen tegen, die ons haarfijn uit konden leggen, hoe we moesten lopen.
Via de Plakseweg kwamen we uit bij het voedselbos, waar ook een beverburcht in de beek lag.
We konden erop tot de schooltuintjes.
De rest was niet toegestaan, omdat het een kwetsbaar gebied is. We wandelden er een stuk langs en langs een nieuw stuk aangelegde beek.
Zo kwamen we bij de Leigraaf, een oude beek. Langs dit flink meanderende waterstroompje liepen we terug naar de camping.
Daar dronken we op het terras een koffie en een appelsap, waarna ik over het onverharde pad langs de beek naar De Horst wandelde, waar ik bij de bakkerij letterlijk achterom een volkorenbrood en mueslibolletjes kocht.
Deels aten we deze op de camping op na mijn wandeling over het Rensepaedje. Rond half 2 fietsten we naar het Reichswald.
Het was iets frisser dan gedacht, zodat we een extra laagje aantrokken, toen we net op weg waren. We beklommen de Drüller Berg aan de rand van het Reichswald. Hoe hoger we klommen, hoe mooier het uitzicht.
Bij Grafwegen sloegen we linksaf het bos in. Over de Kartenspielerweg, een loodrechte weg over heuveltjes en dalen, reden we tot de drukke weg door het Reichswald.
Hier kozen we voor het fietspad richting Kranenburg. Bij Frasselt zagen we een Bauernladen, waar we inkopen deden voor het avondeten, waarna we afdaalden naar Kranenburg. In dit leuke stadje dronken we cappuccino en jus d'orange met een heerlijke amandelhoorn erbij.
Langs de oude kerk en de behouden gebleven stadsmuur van Kranenburg kwamen we bij het voormalige spoorlijntje naar Nijmegen.
Over het fietspad ernaast reden we naar Groesbeek toe. We vervolgden de route langs de spoorbaan nog een paar kilometer door de prachtige bossen om Groesbeek heen. Daar kruisten we de Maasroute naar Maastricht toe.
Deze volgden we. Het verharde pad werd een onverhard pad door het bos en bij de top van de heuvel sloegen we af richting Groesbeek. Een kilometer of 2 reden we over een zandweg langs maisvelden, die door landbouwvoertuigen volledig aan gort was gereden.
Maar goed, je moet er wat voor over hebben om in Breedeweg uit te komen....
Vanaf hier klommen we weer een stukje om over rustige licht glooiende wegen naar De Horst te rijden. Daar hadden we bij aankomst op "Bij ons" ruim 40 kilometer gefietst.
De renners in de Tour de France reden bijna het vijfvoudige in deze door de Deen Mads Pedersen gewonnen etappe.
Ada kookte de aardappels met gemengde groente, die we met wespen om ons heen bij de tent opaten.
Na de afwas ging ik dagboek schrijven in de boerenschuur, terwijl ik het mobieltje oplaadde onder het genot van een Zeger Blond.
.jpg)
Ada las verder in "Terugkeer ongewenst" van Charles Lewinsky, terwijl ik begon aan "100 mannen". Nee, dit is geen vakliteratuur voor nymfomanen, maar een boek van Mart Smeets over inderdaad 100 renners uit de Tour de France.
Om 11 uur was het donker en lagen we in onze slaapzak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten