Van winterkoninkje tot Erlkönig

Toen we vanmorgen aan de ontbijttafel zaten, zagen we een klein vogeltje in onze achtertuin rondhippen.  Het was een winterkoninkje.

Op de volkstuin hadden we al regelmatig deze zangvogel gezien en gehoord, in onze eigen tuin nog niet.

Om 7 uur kleedden we ons aan en gingen naar het Valkenburgse meer. Mijn vrouw deed dat fietsend, ik lopend. Terwijl Ada een stuk heen en weer zwom, deed ik een korte serie droogtrainingsoefeningen. We vertrokken tegelijk naar huis. Ada won de race van fietser versus loper over 2 kilometer glansrijk.
Na het ontbijt vertrok mijn vrouw naar haar ouders, terwijl ik boodschappen ging doen bij "De Helianth" en "Odin".

Rond het middaguur hingen er wat dreigende wolken, maar verder dan wat licht gespetter werd kwam niet.

Ik lunchte thuis en vertrok naar de volkstuin in de verwachting, dat over anderhalf uur wel een flinke bui zal vallen. Daar plukte ik frambozen en bramen.

Ik wilde met een kleine omweg naar huis fietsen. Nog geen kilometer verderop kwam ik Wim Beenakker tegen, met wie ik al ruim een halve eeuw bevriend ben. Samen reden we terug naar de volkstuin, waar ik Wim even rondleidde. Daar hij om 4 uur een afspraak had staan, fietste ik een flink stuk met hem op, zodat ik vandaag in totaal 42 kilometer gefietst had. 

Het is 50 jaar geleden, dat we samen "Der Erlkönig" van Johann Wolfgang von Goethe onder de bezielende leiding van Wim uit ons hoofd geleerd. Guus Hölscher, de leraar Duits, had beloofd, dat de leerlingen, die "Der Erlkönig" uit het hoofd op konden zeggen, een punt extra zouden krijgen voor het mondeling examen.

Die uitdaging gingen we aan!

En zo was de cirkel rond: van winterkoninkje tot Erlkönig.