Sixtieskoor

De treinreis naar Voorhout duurde nog geen 5 minuten, waarna Ada en ik naar de fietsenwinkel wandelden, waar we zouden worden opgepikt door Joop Beenakker en Gea Schelee. Om 7 uur stapten we in de auto, die ons naar "De Lichtfabriek" zou brengen, waar we konden gaan genieten van het Sixtieskoor onder leiding van Cees Thissen.

Het vinden van een parkeerplaats was niet zo lastig, daar we een wandeling van 500 meter voor lief namen. Ik had de kaartjes voor onze vriendengroep bij ons. Verreweg de meesten waren in hippie-outfit uitgedost. Nu hadden Ada en ik in mei kunnen oefenen bij het feest van de eveneens aanwezige Tim de Beer en Rob en Margriet Ammerlaan.

Een deel van de koorwerken van vanavond zongen we op die gedenkwaardige avond in mei met aan de omstandigheden aangepaste teksten.
Het was druk, zeer druk. Er waren 1000 kaartjes verkocht. We stonden vrij ver naar achteren. Ik bleef met Gert Dol en Joep Kapiteyn op deze plek staan, terwijl de rest wat meer naar voren wist te slalommen.

De spreekstalmeester van het koor legde uit, wat er vanavond op het programma stond en liet zien, hoe snel een metamorfose van vijftiger of zestiger naar hippie verloopt. Hij deed zijn nette bloes uit, deed een fleurig en speels model aan, deed een pruik met haar tot halverwege de rug op, bevestigde deze met een gekleurde haarband en met een ronde zonnebril was de metamorfose klaar en ging de uitvoering van start met "Those were the days" van Mary Hopkins.

De eerste set behelsde 10 liedjes uit de jaren '60. Nu kan ik u garanderen, dat een zaal met 1000 vrij dicht opeengepakte mensen aardig warm is. Onze plek vrij achterin had dus zo zijn voordelen. We konden makkelijk naar de bar om ons eerste biertje te halen. De Bijbel had volkomen gelijk: "De laatsten zullen de eersten zijn!"
In de pauze voegden we ons bij de rest van het gezelschap en zorgden we ervoor, dat we na de pauze ook een plek hadden pal voor het podium.
Zodoende kwam ik bij Joop en Tim te staan, vlak achter Cees Thissen, die piano speelde en dirigeerde. Dit bracht Joop Beenakker, oud-dirigent van "Octopus", tot de verzuchting: "Het valt ook niet mee om een koor in de hand te houden."

"Klopt", antwoordde ik, dankbaar gebruik makend van dit intikkertje: "Jou is het dan ook nooit gelukt!"

Nu is het een feest om bij dit soort gelegenheden bij Joop en Tim te staan. Zij zijn dan net zo gek, pardon, enthousiast als ik. De geestdrift van de zestiger en zeventiger jaren met al zijn swingfeesten kwam helemaal los bij ons.

Daar we de meeste liedjes, zoals "Sound of silence van Simon & Garfunkel, van haver tot gort kenden, zongen we uit volle borst mee. We deden dit met zoveel enthousiasme, dat Bas Warnink, die met zijn vrouw Nel in het Sixtieskoor meezong, na afloop tegen ons zei: "Ik hoorde jullie meezingen."
Na de afsluiter, wederom "Those were the days", kwam er één toegift: de meebruller "Viva Las Vegas" van Elvis Presley.

Joop en ik praatten even met dirigent Cees Thissen en met Bas begaf ik me naar de bar, waar het behoorlijk lang duurde, voor we bediend werden. Daarna begaven we ons een halve etage lager, waar we konden swingen op de muziek uit de Sixties, die voor ons werd uitgezocht door discotheek "Tum Tum".

Er werd een serie groepsfoto's gemaakt van deze oude hippies voor het goede doel, waarna we een polonaise begonnen op "Het land van Maas en Waal" van Boudewijn de Groot.

Tot mijn verbazing bleek mijn conditie niet eens zo veel aangetast door de griep. Ik kon anderhalf uur probleemloos swingen zoals in die goede oude tijd.

Vooral op het nummer "Zorba de Griek" van Trio Hellenique ging ik helemaal los.

Te midden van de hossende menigte deed ik mijn sirtaki. Maar ja, ik had vorig jaar dan ook driftig geoefend tijdens de 3 oktober-optocht, toen een fanfare uit Winchester dit nummer minstens 7 keer speelde.

Een vrouw kwam na deze Keltische variant op de sirtaki bewonderend naar mij toe: "Wat heb je een enorme conditie."
"Dat klopt", antwoordde ik bescheiden: "Ik train veel en heb dit jaar de Elfstedentocht gereden."
Rond middernacht wandelden we naar de auto. Joop en Gea zetten ons af bij station Leiden. Tijdens de rit terug haalden we oude herinneringen op en zaten we na te genieten van het optreden van het Sixtieskoor en het feest erna.