Het was een aangename verrassing, toen ik vanmorgen de deur uit stapte. Enkele buren stonden de ruiten te krabben. Daar heb ik als fietser geen last van.
Ik fietste over het fietspad langs de molen en zag, dat het water in deze laaggelegen sloot vrijwel helemaal bedekt was met een vliesje ijs. Daarachter lagen berijpte velden met mistflarden op de achtergrond. Rood gekleurde sluierbewolking maakte het winterse plaatje compleet op deze laatste dag van de meteorologische herfst.
Op de Cantineweg was het voorzichtig fietsen. De glinstering van het wegdek aan de rand van de duinen verraadde, dat het glad was. Zolang je fietst, is er over het algemeen niets aan de hand. Pas als je moet remmen, wordt het link.
Om 9 uur kwam ik veilig op mijn werk aan, waar ik tot 9 uur voornamelijk in de frontoffice te vinden was. Om kwart over 2 fietste ik weer op huis aan, waar ik een hapje at, me omkleedde en naar de Leidse IJshal fietste.
Tijdens de les van de buitenschoolse sport wees ik de kinderen op deze foto's en zei, dat ik er aan mee ga doen. Om hen een klein beetje te laten ervaren, wat dit is, liet ik hen 10 rondjes schaatsen op de buitenbaan.
"Wie meer wil, die mag dat", zei ik er bij.
Nou, dat heb ik geweten. Een meisje reed 9 rondjes, de meeste anderen tussen de 10 en de 16, een jongen reed er 18, maar ik was toch echt verbaasd, toen Kiek Straathof haar aantal noemde: 21 rondjes oftewel 4,2 km. Als ze er meer zou moeten rijden, zou ze dat nog moeiteloos doen ook. Schaatstalent zit kennelijk toch in de genen!
Aansluitend was er de schaatsles van de IJVL. Tijdens een trainersvergadering was ons toegezegd, dat de Zwarte Pieten, die we vorig jaar zo node gemist hadden, dit jaar beslist wel langs zouden komen.
Toen de schaatsles om half 7 afgelopen was, was er nog steeds geen spoor van Sint en Piet te ontwaren. Het "En rijdt toch niet stilletjes ons huisje voorbij" deed ook dit jaar weer opgeld.
Kennelijk ben ik dit jaar niet braaf genoeg geweest....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten