Frankfurt en Mainz

Het begint een vast stramien te worden. Om 6 uur opstaan, de tent uitruimen en opruimen en aansluitend ontbijten. Van onze buurman uit Frankfurt hadden we gehoord, dat je om 7 uur koffie op de camping kon drinken op het terras, waar we gisterenavond gezeten hadden. Dat klopte, al ging normaal gesproken de zaak pas om 8 uur open.

Het viel ons op, dat deze omgeving nat was. Een plaatselijke bui was uitgesloten, daar het bij onze tent nog steeds kurkdroog was. Er was 's nachts gespoten om het grasveld bij het meer intact te houden.

Ik betaalde € 16,50 voor Seecamping "Mainflingen", waarna we het terrein af konden fietsen. Via het dorp Mainflingen reden we terug naar de Main-Radweg.

Ongewijzigd was het weerbeeld van de afgelopen weken: 's ochtends was het nog redelijk fris, vanaf 9 uur begon de temperatuur op te lopen en om 1 uur was het echt heet en dat hield de hele middag aan.

Dankzij de tip van de buurman sloegen we Seligenstadt niet over. Het is een mooi stadje, ook al was het om half 8 's ochtends nog uitgestorven.

Bij Steinheim, eveneens een plaatsje met een leuk centrum, verlieten we de Main. We hadden een kleine 20 kilometer gereden en waren op zoek naar een plek, waar we koffie konden kopen.

Helaas was alles gesloten, dus wij trapten door naar Offenbach.

Daar vonden we in het centrum een bakkerij, waar we 2 taartpunten, een koffie en een jus d'orange bestelden. We hadden er al 38 kilometer op zitten.

Waar Offenbach al iets weg had van Rotterdam, de skyline van Frankfurt had het helemaal met zijn vele kantoorkolossen.

Het centrum van Frankfurt was voor een flink deel in de oude luister hersteld.

Na een van de vele bruggen over de Main overgestoken te zijn, kwamen we in een enorme drukte terecht. De kermis werd afgebroken of juist opgebouwd. Tientallen bussen parkeerden in de hoek, waar wij heen wilden en alle passagiers wandelden over het fietspad langs de Main naar de rondvaartboten, die daar klaar lagen.

Het was zodoende voor ons, zeker met bepakking, slalommen voor gevorderden.

We zetten de fietsen tegen de Nicolaikirche, een kleine maar mooie Middeleeuwse kerk.

Op een paar panelen was te lezen, dat Maarten Luther op weg naar en terug van de Rijksdag in Worms korte tijd verbleef in Frankfurt.

Op een derde paneel was te lezen, hoe Johannes Gutenberg vanuit Frankfurt de boekdrukkunst én de Reformatie verspreidde.

Uit die tijd stamt de nog steeds bestaande Frankfurter Buchmesse. Dat riep bij mij de herinnering op aan het verhaal over een Amsterdamse uitgever, die tijdens de Buchmesse een aantal rijk besprenkelde recepties afliep. Hij was al aardig in de lorum en gaf de chaufeur van de taxi het kaartje van het hotel, waar hij verbleef. Op de acherbank viel hij in slaap.
Op een gegeven moment werd hij gewekt door de taxichauffeur. Hij had per ongeluk zijn visitekaartje gegeven en stond voor zijn huis in Amsterdam....

Nu we het toch over onze hoofdstad hebben. Sint-Nicolaas is de schutspatroon van de schippers, maar ook van Amsterdam.

                            

Een beeltenis van Sinterklaas was op het plafond te zien.

We wandelden op aanraden van onze Frankfurter fietser ook naar de Paulskirche.

Hier was in 1848 en 1849 het eerste democratische Duitse parlement, dat door "Ougenweide" loffelijk werd bezongen in "Zu Frankfurt, an dem Main": "Ins Parla, Parla, Parlament, das Reden nimmt kein End...."

Na dit hoogtepunt verlieten we Frankfurt an dem Main en fietsten westwaarts. Het was inmiddels 12 uur geworden en het was bloedheet. Hoewel we nog maar 40 kilometer te gaan hadden, waren het wel de zwaarste kilometers. De laatste loodjes wogen zoals gebruikelijk het zwaarst.
Aanvankelijk viel het wel mee. In Frankfurt stonden veel bomen langs het fietspad, maar gaandeweg kwamen er steeds meer kale stukken.
Bij Sindlingen vonden we in een park een bank in de schaduw, waar we brood aten. Daarna was het uit met de pret. We kwamen regelmatig over zomerdijken te fietsen waar geen enkele beschutting was. Alleen de tegenwind zorgde voor enige verkoeling.

Na een korte pauze bij een bijna droge beekbedding stopten we in Flörsheim bij een teras, waar we een Apfelschorle en een Hefe Weizen Alkoholfrei namen. Franziskus zak er zijn zegen aan hebben gegeven.
We vulden de bidons met koud water en begonnen aan de laatste etappe naar het eind van de Main-Radweg.

Maar zoals we er de hele vakantie al mee te maken hadden, ontbrak ook vandaag de Umleitung niet.

In plaats van vlak langs de Main te fietsen, klommen we nu tot boven de druivenvelden, waar flink water werd gegeven. Er werden geulen gegraven, waarin met brandslangen van bovenaf in gespoten werd, zodat de hele rij druivenstruiken van voldoende water werd voorzien.

Bij de Barockkirche Peter und Paul daalden we af naar Kostheim.

Daar vonden we een plekje op camping "Maaraue", waar we tijdens de fietstocht langs de Rijn ook gestaan hadden.

Na de tent opgezet te hebben, douchten we ons om beurten.

Na een ijsje op de camping gingen we boodschappen doen bij Nettomarkt. We hadden een maaltijd bij elkaar gescharreld, die voedzaam was zonder te hoeven koken.

Terug op de camping hadden we ruim 93 kilometer gefietst. Ada maakte van gemengde sla, komkommer, paprika, tomaat, een kruidenkaas en een pittige hummus een heerlijke maaltijdsalade, terwijl ik de Erdinger Hefe Weizen en Radler kocht.
We aten onder een afdakje, dat aanvankelijk in de schaduw lag. We praatten met een man, die 9 weken onderweg was. Vanuit Bulgarije en Roemenië was hij richting huis aan het fietsen. Ook een Nederlandse studente schoof aan. Zij fietste de Rijn langs naar Zwitserland.

Daar de zon zakte en onder het afdak scheen, aten we de yoghurt met frambozensmaak onder een boom. De vaat was voor mijn rekening. Daarna ging ik het dagboek bijwerken, terwijl mijn vrouw verder ging lezen in "Het beste van Adam Sharpe".

Daar het op de camping nog behoorlijk warm was, zocht zij een bank aan de oever van de Rijn op met uitzicht op Mainz.

In de avondschemering werd het nog mooier.

Ik kwam erbij zitten en even later kregen we gezelschap van de studente biologie uit Groningen. Via haar studie kende ze professor Leo Beukeboom, een oude trainingsmaat van me bij de IJVL. Soms is de wereld klein....

Op de camping sprak ik met een van de twee Engelse fietsers, die we de hele tocht langs de Main telkens weer tegenkwamen en die vrijwel iedere dag op dezelfde camping stonden.

Om 11 uur gingen we naar bed. In de tent was het nog flink warm, maar de slaap kwam bij mij redelijk snel.