Drassige donderdag

Na gisterenavond met Ada voor de laatste keer onze overleden vriend Willem Jongsma gezien te hebben, reden we in de regen terug van Leiden Centraal naar huis. Het was de opmaat van een drassige donderdag.
Dat begon 's nachts al. Ondanks een diepe slaap werd ik een paar keer wakker van het gekletter op de dakpannen.

Vanmorgen ontbeet ik op tijd, want vanwege de dweil om half 11 wilden we een kwartier eerder beginnen met de "Krasse knarren". In druilerig weer fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik om 9 uur het ijs van de 250-meterbaan op stapte om met een tiental "Krasse knarren" 100 rondjes te gaan schaatsen. 

Tot mijn grote vreugde was Bauke Dooper ook weer van de partij. Voor sommigen was het de eerste keer dit jaar, dat zij weer op de smalle ijzers stonden. Maar gaandeweg de training gingen zij ook vaster schaatsen. 
De kozen ervoor om volgens het Pueblo-model te fietsen met halverwege 2 blokken van 20 rondjes van 250-meter. Niet iedereen was hier onverdeeld gelukkig mee, dus vermoedelijk schakelen we na de Herfstvakantie over op de klassieke piramide van 4-8-12-16-20-16-12-8-4 rondjes.

Het was op deze toch weer warme oktoberdag gezellig druk op de baan. Naast de cursisten van de Schaatsschool gaf een aantal trainers les aan andere trainers. Desondanks hadden we genoeg ruimte. Op de voormalige Leidse IJshal was het dan krap geworden.
Na met een zevental "Krasse knarren" gezellig aan een tafel koffie, thee en warme chocolademelk te hebben gedronken, fietste ik een eind met Martin Langbroek op. De druilerige regen ging over in gewone regen. Dat zou later een tikkeltje anders worden.
Met de lunch achter de kiezen zouden we naar mijn schoonouders fietsen om planten van de schuur op zolder te zetten. We wachtten even voor we vertrokken, want de regen kwam met bakken uit de hemel.

Halverwege de fietsrit hoorden we een paar flinke donderklappen na eerst een putdeksel op en neer te hebben zien gaan door de druk van het water in het riool. Op de terugweg kreeg ik nogmaals de volle laag.

Meetpunt Voorschoten was het natste meetpunt van Nederland. Als je iets doet, moet je het goed doen....

Het leek wel, alsof we al in de 22e eeuw waren beland.