Op de drempel

 De opening van IJshal De Vliet komt nader en nader. Zaterdagmiddag is het eindelijk zo ver. We staan op de drempel van een nieuw tijdperk voor het schaatsen in Leiden en omgeving.

Vanmorgen fietste ik naar de Marie Diepenplaats 104 om weer te gaan helpen om de ijsbaan in orde te maken voor het nieuwe schaatsseizoen. Net als maandag begon ik met het spuiten van water op de funbaan.
Toen ik bijna klaar was, kwam Ted Onderwater binnen om te helpen met klussen. Diverse vrijwilligers waren al aan het schoonmaken, dus hij kon mij mooi helpen. Maar eerst moest het ijs drogen. We dronken derhalve koffie en thee en met een hamer en stoffer en blik begaven we ons naar de funbaan om de stalagmieten plat te slaan.

Daarna gingen we naar de 250-meterbaan, waar we met de hamer de opstapplek en  de afstapplaats egaliseerden. Op de plek waar je het ijs op moet, lag een flinke drempel.

Je zou er bijna drempelvrees van krijgen. Met de hamer sloopte ik deze aangevroren langgerekte ijsbult beetje bij beetje.

Je moet het "op de drempel" immers niet letterlijk gaan nemen.
Inmiddels was het ijs op de krabbelbaan helemaal opgedroogd. Ted en ik gingen de ijsdikte meten. We waren net bezig, toen Jan van Rijn met de Mammoth het ijs kwam dweilen.

Daar een mammoet stukken groter is dan wij, maakten we plaats en namen een lunchpauze. Het water was inmiddels bevroren en op alle plekken had het de vereiste dikte van 3 centimeter bereikt. Daar hoefden we niet meer te spuiten.

Via de wenteltrap brachten we diverse spullen uit een berging boven naar een berging beneden. Als je loopt te sjouwen merk je pas goed, hoeveel groter IJshal De Vliet groter is ten opzichte van de baan aan de Vondellaan.
Na deze klus waren we klaar voor vandaag. Morgen zijn we er weer. Ik fietste naar "Odin" in Voorschoten, waar ik wat boodschappen haalde. De inwendige mens moet wel aan voldoende voedsel komen.

Met gevulde fietstassen trapte ik door naar de volkstuin, waar ik thee dronk met mijn vrouw alvorens de boodschappen thuis te brengen.