Magische grens

In de sport heb je magische grenzen, waarvan gedacht wordt of werd, dat ze nooit zouden worden verbroken. In het schaatsen had je zeer lang de magische grens van 2 minuten op de 1500 meter en in iets mindere mate die van het kwartier op de 10 kilometer. Beide werden in 1971 verbroken door Ard Schenk.

Het wereldrecord op de 1500 meter was heel bijzonder. Ard Schenk en Kees Verkerk reden op de schaatsmijl tegen elkaar en doken bij die rit allebei onder de magische grens van 2 minuten. Het wereldrecord kwam op naam van Ard met 1.58.7.

Vandaag sneuvelde er weer een magische grens. De Keniaan Eliud Kipchoge liep als eerste mens de marathon binnen de 2 uur: 1.59.40.

Er was op elk detail gelet. Er waren windtunnelproeven gedaan om te berekenen, hoe Kipchoge zo min mogelijk luchtweerstand had.

En zo zag het er in het echt uit.

Ik neem mijn petje af voor het slechten van deze magische grens.

Het is aan de Britten te danken, dat het zo lang geduurd heeft, voordat een marathonloper binnen de 2 uur zou finishen. Het Engelse koningshuis zorgde ervoor, dat tijdens de Olympische Spelen van 1908 in Londen de afstand 42 kilometer en 195 meter werd. Als de eindstreep niet bij de Koninklijke loge getrokken was, was de afstand van de marathon vermoedelijk 40 kilometer geworden, Die ruim 2 kilometer scheelt bij de toppers een minuut of 5.

Er is nu een magische grens minder. Maar geen nood. Er blijven er in de sport genoeg over.