Ochtendglorenloop

Plotsklaps begon ik op een echte pensionado te lijken. Gisteren was het in onze omgeving een kletsnatte dag en wat deed ik?

Ik bleef de hele dag binnen.

Natuurlijk had ik een goede smoes voorhanden. Onze kleinzoon was bij ons en we wilden hem niet kletsnat laten regenen. Wij trappen ons wel warm, maar hij zit stil voorop de fiets.
Desondanks werd ik om kwart voor 8 wakker met enige wroeging jegens mezelf. Ik voelde me een watje.

Ik ging meteen uit bed en trok mijn sportkleding en mijn hardloopschoenen aan en ging hardlopen. Ineens was ik weer een nuchtere Hollander. Ik liep namelijk 7 kilometer op een nuchtere maag. De route ging naar de Maaldrift, het doodlopende weggetje, waarover ik in de eerste Coronagolf 3 keer per week liep.
Het was zwaar bewolkt, maar droog. Er was dus geen mooie zonsopgang waar te nemen. Van onze Spaanse correspondent vernam ik, dat ze het daar stukken beter voor elkaar hadden.

Na me gedoucht te hebben zaten Ada en ik om kwart over 9 aan de ontbijttafel. Het is verbazingwekkend, hoe snel je je nuchterheid kunt verliezen....
Om half 11 fietsten we naar mijn schoonouders. Geheel volgens de coronarichtlijnen waren we vandaag de enige gasten. Op weg er naar toe zag ik een paar fraaie elfenbanken.

Daar het vrij lastig is om zo'n boomstam mee te nemen op de fiets, kwamen we aanzetten met een fraai boeket bloemen.

We bleven 2 uur bij mijn schoonouders, waarna we op weg naar huis nog wat boodschappen deden. Na thuis geluncht te hebben, fietsten we naar de volkstuin. Terwijl mijn vrouw de boerenkool voor het avondmaal oogstte, reed ik 7 kruiwagens met paardenmest naar onze tuin, waar het onder een zeil kan fermenteren, voordat we het in het voorjaar verder verspreiden over de tuin.

Overbodig om te zeggen, dat de stamppot boerenkool vanavond uitstekend smaakte. Verser kun je het niet krijgen!