Het was vannacht weer onder nul, zowel op ooghoogte als op klomphoogte.
Ik deze frisse lucht fietste ik om half 9 naar de Leidse IJshal aan de Vondellaan, waar ik als postbode mocht spelen. Sinterklaas had een pakketje verkeerd bezorgd.
Beste Frits,
Zoals je weet is
Leiden een plek vol historie,
loop er maar
rustig doorheen, kijk en zie,
hoe de
geschiedenis zich aan je openbaart,
terwijl je naar
die prachtige panden staart.
Maar één mysterie bleef lang met
mist omgeven:
waar was de befaamde Lammenschans gebleven?
Leiden
bracht veel prominente historici voort,
die allen diep in
de Leidse grond hebben geboord
om de plaats van
de Spaanse schans te ontdekken.
Maar helaas, zij zochten op
verkeerde plekken.
Pas onlangs kwam de Lammenschans weer boven,
en tot zijn
verbazing stond jullie huis daarboven.
Jullie huis moest voor de
Lammenbrug wijken.
Nooit vermoedde je dat jaren later zou blijken,
dat jullie huis
was gebouwd op historische grond.
Zodoende is de
cirkel uiteindelijk helemaal rond.
Want het huis bracht
historische personen voort:
een gitarist, die
iedere Leidenaar heeft gehoord,
als half Leiden op
2 oktober meezong met Osaka.
Overtref dan je broer maar, doe dat
maar eens na.
Dat valt niet mee, maar het is je gelukt, want ja,
je bent wel
degelijk schaatskampioen van Afrika!
Dat krijg je met
mannen van de Lammenschans:
deze geven nimmer
op en zij grijpen iedere kans.
De Spaanse Sint
Uiteraard kon ik pas met schaatsen beginnen, voordat ik mijn plicht had verricht. Gelukkig kwam de man, die 5 Elfstedentochten heeft uitgereden, op tijd binnen, zodat de "Krasse knarren" om 9 uur van start konden gaan.
Meteen bij het eerste blok van 5 rondjes bleek, dat ik een echte man ben. Ik kan namelijk geen 2 dingen tegelijk doen. Ik was aan het hannesen met de bel, die donderdag losgekomen was van de kilometerteller, waardoor ik na 4 rondjes vergat te bellen voor de laatste ronde. Nou, dat kreeg ik de volgende series goed ingepeperd. Ik kwam in pepernood!
Het schaatsen ging lekker en het was ook drukker dan de afgelopen maand. Met 15 "Krasse knarren" en 5 losse schaatsers was het weer wat drukker en gezelliger, zonder dat het maximum aantal van 30 volwassenen in zicht kwam. Kennelijk had de nachtvorst van de afgelopen dagen stimulerend gewerkt op de opkomst.
's Middags ging ik na de lunch nog een stuk fietsen in de frisse winterlucht. Doordat het vrijwel windstil was, voelde het toch aangenaam aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten