De eindtijd van 11 uur zorgde ervoor, dat in november 2008 op Flevonice de Elfurentocht werd georganiseerd. Deze eenvoudige deelnemer keek er niet van op, dat deze schaatslegende het startschot loste, maar hij keek wel hogelijk verbaasd op, toen zijn stempelkaart bij één van de doorkomsten door Paping zelf werd afgestempeld.
De tweede ontmoeting was eveneens op het niet meer bestaande Flevonice in februari 2011 bij IJsstrijd. Op Evert van Benthem na waren alle toen nog levende Elfstedentochtwinnaars aanwezig.
Doordat ik Tineke Dijkshoorn hier weer ontmoette, kwam ik op kop te rijden met alle nog schaatsende winnaars van de Tocht der Tochten in mijn kielzog.
De eerste twee ronden van 5 kilometer reed deze eenvoudige toerschaatser op kop met de in hun tijd allerbeste natuurijsschaatsers. Een groot deel van hen is ons het afgelopen decennium ontvallen. Vandaag bereikte ook Reinier Paping de eindstreep.
Niet de man met de bezem, maar de man met de zeis wachtte hem op.
Reinier, rust in vrede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten