Gisterenavond hebben we gekeken naar "Requiem van Theresienstadt". De uitzending is terug te zien en vooral te luisteren door HIER TE KLIKKEN.
Zelf zijn we 8 jaar geleden in Theresienstadt geweest, toen we over de Elbe-Radweg naar Praag fietsten. Het bezoek aan het concentratiekamp heeft diepe indruk op Ada en mij gemaakt.
Het Duitse woord Unheimisch is volledig van toepassing op Terezin, de Tsjechische naam voor Theresienstadt.
Op deze paar vierkante kilometers zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog 33.000 mensen vermoord, terwijl nog meer slachtoffers van de Nazi's naar Auschwitz en Treblinka zijn vervoerd, waar hen hetzelfde lot wachtte.
Een koor van 150 gevangenen voerde in totaal 16 maal het "Requiem" van Giuseppe Verdi uit. Er was een valse piano voor de begeleiding en het koor onder leiding van de Tsjechische dirigent Raphael Schächter leerde het "Requiem" helemaal uit het hoofd.
Af en toe moest hij helemaal opnieuw beginnen, omdat de helft van het koor op transport werd gezet naar een vernietigingskamp. Desondanks zette hij door, waarmee hij de koorleden en de gevangen toeschouwers licht in de duisternis bracht. De kracht van muziek. Wie zelf gezongen heeft, weet wat voor enthousiasme en energie er vrijkomt bij het samen zingen, maar ook troost. Muziek snijdt soms dwars door je ziel! Dat blijkt eens en temeer bij het "Requiem van Theresienstadt".
vrijdag 24 juni 2022
Requiem van Theresienstadt
Labels:
Boeken,
Elbe-Radweg,
Fietsen,
Fietsvakanties,
Muziek,
Wandelen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten