Om een uur of 7 werd ik wakker. Het was bewolkt weer. Net als zaterdag ging ik een duurloop van een kilometer of 5 maken. Dit keer liep ik naar Villamartin de Riba.
Daar klom ik over het steile weggetjes langs een paar horreo's omhoog om uit te komen bij het uitkijkpunt bij de vervallen boerderij.
De kerk van El Remediu was een duidelijk herkenningsteken in het dal beneden me. Hier keerde ik en liep terug om via een rondje door Villamartin de Riba weer op huis aan te lopen.
Daar dekte ik de tafel, waarna ik me ging douchen. Voor niet-sporters lijkt dat gek, maar het heeft te maken met het uitzweten. Zo'n 10 minuten na een inspanning komt er nog heel wat transpiratie naar buiten.
Na de douche schoof ik aan en at mijn ontbijt met de andere drie. Siebe en Ana gingen aan het werk, Ada deed de w.c.'s en ik fietste naar Nava om bij Yebio honing te kopen.
Bij terugkomst ging ik met Ada wandelen. We liepen een gedeelte van de Senda El Remediu tot het hoogste punt van Villamartin de Riba. Vandaar daalden we af naar de doorgaande weg. Deze staken we over om over bospaden eerst een stukje te klimmen om vervolgens aardig steil af te dalen.
Daarbij hadden we soms mooie doorkijkjes.
Om kwart voor 2 waren we weer thuis. Ada ging koken, ik ging de planten water geven. Om 3 uur hadden we een maaltje met de resten van de maaltijden van de afgelopen dagen.
Na de middagmaaltijd wandelden we een stukje naar de weilanden achter het huis.
's Middags las ik "De weg naar Covadonga" van Edwin Winkels uit.
's Avonds las Ada verder in "Het zwijgen van Maria Zachea" van Judith Koelemeijer, terwijl ik begon aan "Vrijheid" van Imogen Kealey.
In 3 uur tijd kun je aardig wat weglezen.
De volgende morgen werd ik om kwart over 6 na een korte nacht wakker. Ik probeerde zo stil mogelijk te zijn om anderen niet te wekken.
Na het ontbijt fietste ik naar Nava om bij Yebio de Miel de Brezo om te ruilen voor een Miel de Milflores. Heidehoning voor honing van 1000 bloemen.
Daar ik toch met 1000 bloemen bezig was, kocht ik bij een bloemenwinkel ook maar meteen een boeket bloemen voor onze gastvrouw.
Ik reed zowel heen als terug via Paraes, waarbij ik heen over het onverharde pad reed, waar we vorige week gewandeld hadden.
Rond een uur of 3 aten we klaargemaakte boterhammen en wandelden we een stuk om om 5 uur naar Oviedo te rijden.
Rond een uur of 7 begon het te regenen. Het uitzicht op de Sierra Naranco werd meteen een stuk minder. Om half 9 wandelden we naar de parkeerplaats, waarna we in de regen naar huis reden, waar we om half 10 warm eten hadden met linzen. Redelijk vroeg voor Spaanse begrippen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten