Er zijn dagen, dat de schaatslessen net even anders verlopen. Vandaag was zo'n dag. Het was de voorlaatste les van de buitenschoolse sport. De kinderen, die op de buitenbaan reden, kregen de Mini-Elfstedentocht voorgeschoteld. Daar Hans Solleveld in de Leidse IJshal op de buitenbaan zou stempelen, zou zijn groep verdeeld worden onder de overige trainers. In onderling overleg besloten we om de groepen samen te voegen.
Zo namen we gedrieën om beurten een deel van de les voor onze rekening. Het heeft zo zijn voordelen. Je kunt gemakkelijker individuele kinderen wat extra aanwijzingen geven, terwijl iedere trainer zijn eigen accenten kan aanbrengen.
De gevarieerde les vloog voorbij. Aan het eind was er tikkertje. Gezien de grootte van de groep, waren er 3 tikkers: de trainers!
Bij de training van de IJVL was er een nieuwe proeflesser. Qua niveau paste hij prima bij de groep. Gedeeltelijk moest ik weer terug naar de eerste les, gedeeltelijk kon ik voortborduren op de schaatslessen van de afgelopen weken. Dit maakte de les net even anders.
Aan het eind deden we ook tikkertje. Gewoon ouderwets tikkertje. Als je getikt werd, werd jij hem. We begonnen met 3 tikkers. Maar het meest bijzondere was, dat naarmate de les langer duurde, er steeds meer tikkers kwamen, terwijl dat er gewoon 3 hadden moeten blijven. Maar vandaag was zelfs dat net even anders....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten