Normaal gesproken zou ik vanmorgen gewoon zijn gaan werken, maar de Kerstman deed gisteren een beroep op me, of ik hem niet zou willen duwen op de slee: "Ik kan je niet missen!"
Tsja, als er zo'n appèl op me wordt gedaan, dan draaf ik natuurlijk op in mijn rol als rendier.
Maar ja, wat verwacht je anders van een modelkind?
Om half 9 fietste ik met een stevige wind in de rug naar de Vondellaan met in mijn rugzak de door Ada gerepareerde Rossignol-langlaufschoen. Het stiksel van de linkerschoen begon uit te spruiten. Met naald en draad zette Ada dat vakkundig vast, terwijl ik zat te ontbijten. Wat een geweldige vrouw heb ik toch!
Bij de Leidse IJshal aangekomen zag ik net zo'n lange rij staan als gisteren.
Om 9 uur stond ik klaar, de slee stond klaar en de Kerstman stond klaar. We moesten echter nog een minuut of 7 wachten. Er stonden nog 10 kinderen van de in totaal 145 voor de kassa om te betalen en een dertigtal kinderen was nog bezig de schaatsen aan het aantrekken.
Met Maup Honcoop en twee lieftallige jongedames vormden we het kwartet rendieren, dat de Kerstman op zijn slee tussen de kinderen op de binnen- en de buitenbaan door laveerde.
Na een rondje binnenbaan, een rondje buitenbaan en een rondje halfom zat de taak van dit rendier er op.
Ik mocht tegen de forse wind in naar huis fietsen om mijn schaatstas af te leveren en mijn werktas op te halen. Met de harde wind zij in de rug vloog ik op de bibliotheek van Katwijk aan den Rijn af, waar ik ruim 20 jaar filiaalhoofd geweest ben. Volgende week valt door de bezuinigingen definitief het doek voor de meest energiezuinige bibliotheek van Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten