Jezelf voorbij lopen

De periode oktober-december is voor mij de drukste van het jaar. Het schaatsseizoen begint weer, waardoor de agenda eigenlijk iedere week helemaal vol zit. Dinsdag- en donderdagmorgen schaats ik met de "Krasse knarren" in de Leidse IJshal, vrijdagmiddag geef ik daar twee uur schaatsles aan kinderen en af en toe komt daar nog een zaterdagavond bij als ik de G-schaatsers training geef. Voorts loop ik in het weekeinde op zaterdag of zondag nog een 10 kilometer om de conditie op peil te houden. Daarnaast moeten de schaatsen liefst wekelijks maar toch minimaal 1 keer in de twee weken geslepen worden.
Daarnaast word ik geacht om ook op mijn werk mijn beste beentje voor te zetten, waarbij het weekeinde eens in de 3 weken erg kort wordt, doordat ik dan zaterdagdienst heb tot kwart over 4. Kortom: ik kan er niet zoveel meer bij hebben.

Maar helaas, het leven houdt niet altijd rekening met jouw agenda en jouw plannen. Vorige week is een vriend getroffen door een herseninfarct en wij zijn deze week 2 keer naar het ziekenhuis geweest om hem op te zoeken. Je beseft dan wel meteen, dat je enorm boft met je goede gezondheid en dat je alles nog kunt.
Voorlopig zullen we nog vaker op ziekenbezoek gaan, dus de agenda zit nog voller, dan die al was. Het is dus zaak, om mezelf niet voorbij te lopen. Afgelopen week heb ik derhalve 2 activiteiten geschrapt.

Donderdagavond ging ik niet naar de IJshal toe. Ondanks dat ik mijn kluunschaatsen meegenomen had, fietste ik vanaf mijn werk om kwart over 8 rechtstreeks naar huis toe en zag ik af van het recht om als trainer alvast aan ijsgewenning te doen.

Gisterenavond ging ik niet naar estaminet "Schommelen", waar "The Doggy Dike" speelde. Nadat de visite weg was, deden we de vaat en om kwart voor 10 had ik geen puf meer om naar Leiden te fietsen. Waar ik in mijn jeugdjaren mijn hand niet omdraaide voor een paar nachten achter elkaar met weinig slaap, daar had deze zestiger daar nu wel behoefte aan. Om half 11 sliep ik als een blok.
Vanmiddag had ik een duurloop ingepland met een trainingsmaat, die echter geveld was door de griep, die momenteel rondwaart. Derhalve ging ik met de fiets naar de volkstuin, waar ik de planten in de kas water gaf en daar vandaan naar "De Klip" liep. Op de top van deze vrij steile helling keerde ik om via een variant op de heenweg terug te lopen naar de volkstuin, waar ik na 10 kilometer lopen nog 2 kruiwagens met paardenmest naar onze tuin bracht. Gratis krachttraining.

Thuis douchte ik me in het besef, dat ik me de komende maanden goed in acht moet nemen. Een drukke periode is net als het lopen van de marathon. Je kunt het heel lang volhouden, mits je jezelf maar in acht neemt. Je moet ondanks alles zorgen voor een goede balans tussen (in)spanning en ontspanning. Als je bij de marathon eenmaal over de rode streep gaat en jezelf overvraagt, dan kun je wachten op een inzinking. Met een drukke periode is het niet anders.
Voor iemand, die een bloedhekel heeft aan opgeven, is het niet moeilijk om jezelf voorbij te lopen. Het is juist de kunst om het niet te doen!