Modelles

Binnenkort begint op de middelbare scholen het hele circus weer met open dagen, waarbij gepoogd wordt om zo veel mogelijk kinderen naar de desbetreffende school te lokken. Als vader van 4 kinderen heb ik zo menig modelles van nabij mogen aanschouwen.

Vanmiddag was het mijn beurt om zo'n les te mogen geven in de Leidse IJshal. Officieel hebben zich op het uur van de IJVL nog maar 9 kinderen opgegeven, maar door de Herfstvakantie waren er maar 2 van hen opgekomen. Gelukkig waren er 3 kinderen, die een proefles kwamen volgen.
Margreet Hetebrij en ik waren het er al snel over eens, dat we dit kleine groepje niet in tweeën zouden splitsen. Er stonden 2 vaders onder aan de trap, dus het leek me een prima idee om een openbare modelles te geven.

Mijn eerste zorg was om twee van de nieuwkomers, die bij het inrijden achter een rekje reden, van dit hulpmiddel af te helpen. Het enige probate middel is valoefeningen doen. Een meter of 5 van de ouders af maakte ik me klein. Met de handen 20 centimeter boven het ijs liet ik me vallen.
"Is dit eng?", vroeg ik.
"Nee", kreeg ik te horen.
Zo breidde ik de afstand tot het ijs in kleine stapjes uit. Binnen een paar minuten leek het of de vallende ziekte was uitgebroken, maar de kinderen waren wel van hun valangst af.

Ik klikte de ijzers van mijn kluunschaatsen eraf en liet de kinderen en de vaders zien, wat er met een ronding bedoeld werd. De clownsstappen werden nu gemaakt met de opdracht om vooral op het standbeen te letten. De druk achter op de schaatsen, het zogenaamde "achterop zitten", konden de kinderen, ook degenen, die al een jaar op schaatsles zaten, nu beter plaatsen.
Zo gaven Margreet en ik een training, waarbij we ook de zijwaartse afzet goed uit konden leggen na de kinderen de puur achterwaartse afzet te hebben laten doen. Je zag tijdens de modelles alle kinderen beter schaatsen. Je kon je niet voorstellen, dat 40 % van de kinderen aan het begin van de training achter een rekje reden.

Maar ja, een modelles kun je wel aan een modelkind overlaten....