Het zou vanavond om 7 uur beginnen aan de Wassenaarse weg in Leiden. Ik had me netjes aangemeld bij Lex Duvekot en had een mailtje terug ontvangen, dat ik welkom was. Ik had mezelf op mijn werk vervangen, daar donderdag mijn vaste werkavond is. Tot zover ging alles goed.
Ik ging op tijd naar huis. Onder het eten vroeg Ada, of ik wel zou gaan, daar ik af en toe niets hoorde, omdat mijn oor dan dicht zat. Vooral als ik kauwde gebeurde dat.
Ik antwoordde, dat het wel ging. Als het niet zou gaan, dan zou ik snel terug zijn. Vol goede moet vertrok ik naar Wassenaarseweg 62. Dit had ik in mijn hoofd gezet. Het betreffende mailtje met alle gegevens had ik al verwijderd.
Vol goede moed vertrok ik naar de mentale training. Ik fietste naar de oude gebouwen van het Academisch Ziekenhuis. Ik vond een heleboel, maar geen nummer 62. Wel 62A, maar dit was het niet. Kortom, ik liep een half uur te dwalen in het schemerdonker, maar tevergeefs.
"Misschien is het wel in de IJshal?" bedacht ik me, maar daar was het ook niet.
Gedesillusioneerd vertrok ik naar huis. Thuis aangekomen keek ik nog eens naar het mailtje. Cursussportpsychologie.nl was de enige aanwijzing. Had ik hier maar op gekeken. Daar kwam ik het adres Wassenaarseweg 52 tegen.
Maar helaas, gedane zaken nemen geen keer. Begane stommiteiten evenmin. Het had geen zin meer om alsnog naar de Wassenaarseweg te fietsen. Ik had mezelf een leuke en leerzame avond door de neus geboord door te snel adresgegevens te wissen.
Niet alleen de weg naar Rio is lang. Dat geldt soms ook voor de weg naar Wassenaarseweg 62, pardon 52.
Ik hoop dat Nicole Beukers dan meer succes heeft dan dit dwaallicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten