Een gesloten deur

Ik had een middag vrij genomen om in de Leidse IJshal te helpen met het leggen van de ijsvloer. Om kwart over 1 fietste ik vanaf filiaal Hoornes/Rijnsoever naar de Vondellaan, waar ik Wim Notenboom afloste als spuitgast.

De eerste millimeters ijs lagen er al, toen ik aankwam. Samen met "Krasse knar" Aad van Tol, die ook de hele morgen al in touw was, ging ik 's middags verder. Aad nam de buitenbaan voor zijn rekening, ik de binnenbaan.

Na een pauze om het ijs te laten harden, namen we de hele baan weer onder handen. Ik zou langer doorgaan dan Aad, die er al een hele werkdag op had zitten. Ik had gepland om tot 6 uur door te spuiten. Dat leek ijsmeester Jan van Rijn, die eveneens op het punt stond naar huis te gaan, niet zo'n geslaagd plan.

"Als je onderuit gaat en je hulp nodig hebt, en er niemand meer aanwezig is in de IJshal, dat lijkt me geen goed plan."
Ik kon me als preventiemedewerker goed in zijn gedachtegang verplaatsen. Ik sprak af, dat ik gelijk met de medewerkers van Ooms Sport zou vertrekken. Na de tweede  ronde te hebben afgemaakt, haalde ik de brandslangen weg van het ijs.

Ik wandelde naar het kantoor, waar we koffie en thee gedronken hadden, om mijn jas en mijn werktas te pakken, maar de deur zat op slot.

Het grootste probleem was, dat mijn fietssleutel in mijn jas zat. Ik kon dus niet weg. Ik liep naar de winkel van Ooms Sport toe, maar zij hadden geen sleutel, die op het desbetreffende slot paste.

De keuze was simpel: een ruitje intikken of de ijsmeester bellen? Wij kozen voor het laatste. Jan stapte op zijn racefiets. Ik moest dus wachten op zijn komst.

Zo zie je maar. Het schaatsseizoen is nog niet eens begonnen en ik blijf al langer in de IJshal dan ik van plan was....