Vanmorgen fietste ik na het ontbijt naar de Boerenmarkt in de mooie Leidse binnenstad. Na notenrozijnenbrood en jonge geitenkaas gehaald te hebben, trapte ik door naar IJshal De Vliet, waar ik weer kwam helpen met het schilderen van de betonnen vloer van de 250-meterbaan.
De kleurstelling was simpel: die van de voormalige Eredivisieclub Blauw-Wit uit Amsterdam. Deze club werd zevenmaal kampioen van het zware District West en in 1922 gedeeld eerste in de kampioenscompetitie, waarna de beslissingswedstrijd tegen Go Ahead met 1-0 verloren werd.
Terwijl Marja en ijsmeester Marcel het verfplakband op het blauwe vlak eraf haalden en nieuw plakband op het witte vlak plakten, werkte ik met een kleine roller het witte deel van de baan bij.
Na de koffie- en theepauze met gevulde koek gingen de anderen door met het plakband, terwijl ik de slechte plekken op de blauwe inrijbaan onder handen nam.
Een terechte keuze, want in mijn jeugdjaren was ik een specialist in het lopen van blauwtjes....
Deze ervaring kwam tot zijn recht met een zwier, die alleen met veel trainingsuren opgebouwd kan worden.
Rond de lunchpauze ging Marja naar huis en nam ijsmeester Wiemer haar plaats in. Rond half 4 was het blik met blauwe verf weg geschilderd op de inrijbaan en dat was voor mij een mooi moment om naar huis te gaan, terwijl de anderen doorgingen met het afplakken van de inrijbaan, zodat deze morgen in zijn geheel egaal blauw geschilderd kan worden.
Buiten gekomen kreeg je met een grote overgang te maken: van 12 graden naar de bijna tropische temperatuur van 28,5 graden Celsius.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten